Καλόμοιροι που πλάγιασαν στα σεντόνια τησ αφροδίτησ
Φρόνιμοι και μετρημένοι το κεντρί τησ γαληνέψανε
Του πόθου τα δίδυμα τόξα όταν τεντώνει ο ξανθομάλλησ έρωτασ
Το ένα δίνει ζωή χαρισάμενη και το άλλο δίνει παραζάλη

Ωραία θεά μου μη μη βάζεισ μη
Την παραζάλη μη στην κάμαρά μου
Ασ είν' το πάθοσ μου χλιαρό
Ασ ειν' οι πόθοι μου καθαροί
Ασ είναι
Απλά απλά τον έρωτα να χαίρομαι
Και τισ ηδονέσ που περισσεύουνε
Τισ χαλαλίζω