Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα
Φέρνουνε μηνύματα για μιαν αγάπη που 'χα
Και στισ φλέβεσ μου βαθιά μαύρη θάλασσα σαν αίμα
Λέει λόγια πικραμένα

Κανένα πλάσμα του θεού δε ζει σε τέτοιο βάθοσ
Όπου σ' αγάπησα πολύ κι απόμεινα μονάχοσ
Μαύρη θάλασσα κλειστή και ψυχή μου χαρισμένη
Σ' όποιον πιο πολύ σε θέλει

Να πούμε λόγια άγρια παράξενα κι ατόφια
Σάβανα και χώματα στη μούρη τησ τη τζούφια
Η φωνή τησ η σκληρή λιώνει σαν μεγάλο σώμα
Μέσα στο δικό μου στόμα

Φταίνε τα τραγούδια του φταίει κι ο λυράρησ
Μα φταίει κι ο ίδιοσ του ο λαόσ γιατί είναι μαραζιάρησ
Μαύρη θάλασσα κλειστή μακρινέσ μου πεδιάδεσ
Πίσω από τισ συμπληγάδεσ

Στα μάγια και στα όνειρα καμπάνα και καντήλα
Πόλη βάρνα οδησσόσ κωστάντζα και μπραϊλα
Και σε χρόνο μυστικό σαν ηφαίστειο του αίμου
Λεγεώνεσ του πολέμου