Czas przeznaczenia płynie rzeką
Nie wejdzie w nią dwa razy nikt
Raz jak melodii śpiewne echo
To znów jak armat gromki ryk

Nie złapią go w swe sieci ludzie
Choć pięknym słowem wabią wciąż
A on I tak przed siebie pójdzie
Przez gaje dat przez godzin gąszcz

Tak pragnę żyć jak nigdy dotąd
Nie tlić się lecz płomieniem trwać
Jak wielki znicz jak rwący potok
Co z gór przed sobą skały gna
Nie boję się naprzeciw idę
Ubrany w (ubranym w maski twarzom dni)
Ominę cierń śmiertelnych sideł
I los ginącej w morzu kry

A może sił mi braknie na to
By imię moje poznał świat
I ważną w kalendarzu datą
Zaznaczył czynów moich ślad

Przyjaciół serce mnie ogrzeje
Nie powiem kocham świecie mój
Nie zbiorę dnia choć świt posieję
Wiatrakom każę ruszyć w bój

Nie wyrwie mnie pamięci morze
I ziemia zapamięta mnie
Monogram mój na niebo stworzę
Przetworzy mnie w nieznane dnie (w przestworze niech nieznane mknie)

Tak pragnę trwać po nieskończoność
Kpić z tych co będą żyli mniej
W umysłach ich przez wieki płonąć
Na zawsze pragnąc z serc ich wejść

Tak pragnę żyć jak nigdy dotąd
Nie tlić się lecz płomieniem trwać
Jak wielki znicz jak rwący potok
Co z gór przed sobą skały gna
Nie boję się naprzeciw idę
Ubrany w (ubranym w maski twarzom dni)
Ominę cierń śmiertelnych sideł
I los ginącej w morzu kry