Tu pan Prus nigdy dla nas nie umarł
I ciągle żyje żyje wśród nas
Chodzi po mieście patrzy i duma
Po tym najbliższym ze wszystkich miast

Kochany panie Bolesławie
Tu postawili panu pomnik
I znów jak kiedyś pan w Warszawie
Nie zapomnieli cię potomni

Że pan w tużurku że na podwórku
Nie ma tam pańskich dziś katarynek
Zamilkł warszawskich dorożek turkot
Nieprawda zaraz wjadą na Rynek

Kto tak jak pan znał te ulice
Królewski Trakt zamkowy zegar
Ciche zaułki pod księżycem
Gdzie grajek grał poeta śpiewał?

Chociaż to miasto inne i nowe
Ale to samo bije w nim serce
Te same znowu mury zamkowe
Ten sam i uśmiech i łza w piosence

I znów pan widzi Ogród Saski
A może nawet chodzi po nim
Bo taki zwyczaj to warszawski
Że u nas żyje nawet pomnik