Το τέρτιν τησ καρτούλλασ μου
Δκυο μύλοι εν τ'αλέθουν
Μήτε οι στράτεσ το χωρούν
Μ'οι ποταμοί που τρέχουν

Καράβι στο λιμιώνα
Τυλίει τα πανιά
Για το μελαχροινόν μου
Έφκην η αβανιά

Σαράντα μέρεσ νηστικόσ έκαμεν ο ζωγράφοσ
Ζωγράφιζεν την κόξαν τησ τζιαι δεν έκαμεν λάθοσ
Ανταν να ππέσ'ο ήλιοσ απάνω στα τοισιά
Χαρά μου να σε θώρουν πάντα στην εκκλησιά

Εφτά καντάρκα ζάχαρισ να ρίξω μεσ' τη λίμνη
Για να γλυκάνει το νερόν η π'αγαπώ να πίνει

Καράβι καραβάκι που πασ γυαλό γυαλό
Αν πασ για τεσ αθήνεσ πε μου να πάω τζι εγιώ

Εδίκλησα στον ουρανό
Με μμάθκια δακρυσμένα
Τζι'επολοήθην τζ'είπεν μου
Έχει ο θεόσ για σένα
Εσού'σαι ο καθρέφτησ το καθαρόν γυαλλί
Που φέγγει στην ευρώπη τζιαι στην ανατολή