Μεγάλο δέντρο ο στεναγμόσ μεγάλη κι η σκιά του
Απλώνει ρίζεσ στην ψυχή στο σώμα τα κλαδιά του
Μα όπωσ ανοίγει ένα πουλί
Φτερούγα στον αέρα
Το δέντρο γίνεται γιορτή
Και φτερουγίζει η μέρα

Πόσεσ φορέσ να σου το πω πόσεσ να στο μηνύσω
Να σου το πω ψιθυριστά ή να στο τραγουδήσω
Θα σου το πω ψιθυριστά
Όπωσ μιλάει το βλέμμα
Που κρύβει μεσ τη σιγαλιά
Του κόσμου όλο το αίμα

Αυτόσ ο κόσμοσ που αλλάζει
Πωσ σου μοιάζει πωσ σου μοιάζει
Αυτόσ ο κόσμοσ που αλλάζει
Με τρομάζει με τρομάζει

Χαμένοι μοιάζουμε λοιπόν στο γύρο του θανάτου
Στην παγωνιά του οριστικού στον τρόμο του αοράτου
Μα οριστικά θα 'χεισ χαθεί
Μονάχα αν το διαλέξεισ
Όπωσ διαλέγει η μουσική
Τα λόγια και τισ λέξεισ

Αυτόσ ο κόσμοσ που αλλάζει
Πωσ σου μοιάζει πωσ σου μοιάζει
Αυτόσ ο κόσμοσ που αλλάζει
Με τρομάζει με τρομάζει