Nie piszesz miły do mnie z miasta
Pewnie się tam dopuszczasz zdrady
A tutaj rzepak już zarasta
Naszych wędrówek wspólnych ślady

I kury obrabiają trzepak
Gdzieśmy trzepali kapę z łóżka
I wszystko wokół zarósł rzepak
A w pewnej mierze i peluszka

Tatko nazwali cię łajdakiem
I rzekli że się tobą brzydzą
I zarósł cały świat rzepakiem
Tylko gdzieniegdzie kukurydzą

Przy naszej ulubionej sośnie
Kędy igraliśmy przed rokiem
Też ten koszmarny rzepak rośnie
I już mi on wychodzi bokiem

Tatko coś gada o Dreptaku
Że niby swaty że wesele
Dreptak ma osiem ha rzepaku
Chyba się wezmę i zastrzelę

O miły mój odezwijże się
Mówiłeś że napiszesz zicher
Tu straszno w rzepakowym lesie
Wilki się snują wyje wicher

I jakaś zmora się wylęga
I jakaś strzyga w gąszczu chodzi
I rzepak już do gardła sięga
Bo latoś wyrósł nam nad podziw

Może to pomógł mu saletrzak
Zastosowany zbyt obficie
Bo nawet sam agronom Pietrzak
Mówił że wprost niesamowicie

Może to taki dziwny rodzaj
Krzyżowy typ miczurinowski
Względnie zbyt mocno o urodzaj
Pomodlił się ksiądz Rosołowski

Oto już ściemnia się na dworze
Już noc zasłania okna krepą
Pamiętasz Zwykle o tej porze
Tyś mnie nazywał swoją rzepą

Wczoraj usnęłam wśród alkowy
Ty śniłeś mi się mój ideał
Oraz słodyszek rzepakowy
Co przeżarł cały nasz areał

Zbudziłam się a wokół ino
Ten rzepak a w rzepaku tato
I w całej gminie Portofino
Trwa straszne rzepakowe lato