วันอีกวันที่อยู่คนเดียว
ทุกอย่างมันพังทลาย
เธอเห็นไหม ฉันไม่เคยรู้เลย
พูดกับคนอื่นยังไง
ฉันรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง
ฉันรู้สึกหนาวที่หลัง
ช้าๆ อย่างนุ่มนวล
ฉันจมลงเหมือนเรือล่ม
ฉันเป็นกัปตันที่ไม่ดี
ฉันเป็นผู้ชายที่เดินเตร่
ที่คนหันหลังให้
แต่ถ้าเธอมีเวลา
ฟังฉันมากขึ้น
หรือถ้าฉันมีคำที่เหมาะสม
ที่จะทำให้ภาพติดตา

ฉันจะบอกเธออย่างง่ายๆ
ขณะที่มองเธอ
ฉันจะเกือบมีความปรารถนา
ที่จะตามเธอไป
อย่างสงบ
แม้แต่เพียงชั่วขณะ
ฉันอาจจะมีความสุข
ที่ได้เห็นเธอใช้ชีวิต

แต่ฉันยังคงอยู่ที่นี่
ไม่กล้าพูดอะไรมาก
แก้วแรกที่เกินไป
ในรอยยิ้มสุดท้าย
และมันมากเกินพอ
ที่จะรักเธอจนตาย
ช้าๆ อย่างนุ่มนวล
ฉันอยากจะหลับไป
ใต้สะพานแห่งครางเสียง
หรือในรถไฟใต้ดินแรก
เหมือนกับความคิดที่บ้าคลั่งสุดท้าย
แต่ถ้าฉันมีเวลา
ฟังฉันมากขึ้น
หรือถ้าฉันมีคำที่เหมาะสม
ที่จะทำให้ภาพติดตา

ฉันจะบอกเธออย่างง่ายๆ
ขณะที่มองเธอ
ฉันจะเกือบมีความปรารถนาที่จะตามเธอไป
อย่างสงบ
แม้แต่เพียงชั่วขณะ
ฉันอาจจะมีความสุข
ที่ได้เห็นเธอใช้ชีวิต

อย่างง่ายๆ
ขณะที่มองเธอ
ฉันจะเกือบมีความปรารถนา
ที่จะตามเธอไป
อย่างสงบ
แม้แต่เพียงชั่วขณะ
ฉันอาจจะมีความสุข
ที่ได้เห็นเธอใช้ชีวิต

อย่างสงบ
แม้แต่เพียงชั่วขณะ
ฉันอาจจะมีความสุข
ที่ได้เห็นเธอใช้ชีวิต

อย่างง่ายๆ

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES