หลังจากรุ่งอรุณมาเป็นสีเหลืองของวัน
ในยามค่ำคืนเราสีน้ำเงินกว่าสีเอง
ตอนนี้ทุกอย่างเป็นโมโนโครม มนุษย์เป็นไฟฟ้า
ตั้งแต่เธอจากไป ฉันไม่มีไฟฟ้า
มันเป็นความจริง ในที่สุดจะเหลือเพียงรอยแผลเป็น
ความเจ็บปวดจะเล็กและใหญ่ตามฤดูกาล
สักวันหนึ่งฉันก็จะขึ้นไปบนแคร่ของพวกเขา
เธอคือและจะเป็นเครื่องหมายคำถามใหญ่ของฉัน
เมื่อเธอตะโกนใส่ฉันให้ฉันไปให้พ้น
เมื่อฉันตะโกนใส่เธออย่างต่อต้าน "เกิดอะไรขึ้น?"
เมื่อเธอขว้างโทรศัพท์ โทรศัพท์นั้น
ในสโลว์โมชั่นแตกที่ขมับของฉัน
เมื่อเลือดไหลจากรอยแตกที่หน้าผากลงบนพื้นไม้
ฉันไป ตอนเย็นฉันก็เมามาก
เรารักกันในซากของแล็ปท็อป
จากการทะเลาะกัน หลังจากนั้น การตะโกนตามด้วยความรัก
การร้องไห้ตามด้วยความรู้สึกที่ทำให้เศร้าและติดใจในเวลาเดียวกัน
กลิ่นของเธอคือบ้านของฉัน
คำโกหกที่แท้จริงของเธอ มุมมองที่ต่างออกไปของเธอ
มุมมองของเธอ สีน้ำเงินคมที่ส่องแสงใส่ฉัน
ไฝของเธอบนกระดูกสะบักซ้าย
สิ่งที่เธอพูดกับฉัน สิ่งที่ฉันทนได้
สิ่งที่ฉันพูดกับเธอ สิ่งที่เธอให้อภัย
โลกที่หลับใหลในยามค่ำคืนคือสนามเด็กเล่นของเรา

เมื่อแสงเย็นเป็นสีนี้พอดี
จะมีรูในอากาศที่เธอยืนอยู่
เธอได้ยินฉันไหม ที่ที่เธออยู่?
อยู่ตรงนั้น รอฉัน ฉันจะตามไปเร็วๆ นี้
เมื่อแสงเย็นเป็นสีนี้พอดี
จะมีรูในอากาศที่เธอยืนอยู่
เธอได้ยินฉันไหม ที่ที่เธออยู่?
อยู่ตรงนั้น รอฉัน ฉันจะตามไปเร็วๆ นี้

ในรังไหมบนทางด่วนยามค่ำคืน
ที่ความเร็วสองร้อย เราอยู่คนเดียว เราปลอดภัย
แถบแสงเป็นพยานเพียงอย่างเดียวของเรา
ทั้งสองคิดว่า "โลกทั้งใบไม่สำคัญ"
ความเหงาร่วมกัน
สองคนที่เห็นแก่ตัว สองคนที่นอนน้อย หนึ่งเรื่องราวดราม่า
เธอมีจุดอ่อน
ผู้ช่วยเล็กๆ ของเธอที่ช่วยเธอจนเธอไม่เป็นตัวเอง
เมื่อเรารู้จักกัน เธอแก่กว่าฉันสี่ปี
เมื่อเราจากกัน แปดปีและเมืองเย็นลงไม่กี่องศา
เสพมากเกินไป มากเกินกว่าจะทำอะไรได้
อาหารสำหรับอีโก้ สเตียรอยด์สำหรับปัญหาจิตใจของเธอ
เธอหลุดจากฉัน คำสาปของบัตร AmEx สีดำ
ความตายที่ซื้อด้วยเงินของพ่อเธอ
ฉันอยากจะจับเธอไว้ แต่ฉันยังเด็กเกินไป โง่เกินไป หยิ่งเกินไป
ในทางของเรา เราทั้งคู่เบื่อกันและกัน

เมื่อแสงเย็นเป็นสีนี้พอดี
จะมีรูในอากาศที่เธอยืนอยู่
เธอได้ยินฉันไหม ที่ที่เธออยู่?
อยู่ตรงนั้น รอฉัน ฉันจะตามไปเร็วๆ นี้

เมื่อแสงเย็นเป็นสีนี้พอดี
จะมีรูในอากาศที่เธอยืนอยู่
เธอได้ยินฉันไหม ที่ที่เธออยู่?
อยู่ตรงนั้น รอฉัน ฉันจะตามไปเร็วๆ นี้

เมื่อโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นด้วยหมายเลขของเธอ
ฉันไม่รับสายครั้งแรก ครั้งที่สามฉันรับ
สาปแช่งเมื่อมีคนรับสาย
ถามว่า "คุณเป็นใคร?" คนรู้จักของเธอ?
เขาบอกว่าหมายเลขของฉันเป็นหมายเลขสุดท้าย
ที่เธอโทรก่อนเกิดอุบัติเหตุ
เมื่อพ่อของเธอที่ฉันไม่เคยพบ บอกว่า
รถของเธอ สะพาน พลิกหลายครั้ง
เสี้ยววินาที ไม่มีรอยเบรก
ฆ่าตัวตาย วันที่สิบพฤษภาคม งานศพที่มิวนิก

แล้วคลิก ความเงียบในหูที่ดัง
ฉันแข็งตัวในภาคเหนือภายใน
ฉันตะโกนใส่ตัวเอง ทุกอย่างหดตัว
ทุกคนมองฉันด้วยสายตากล่าวหา
ฉันเขียนเพลงนี้หลายครั้ง
หลายครั้งที่ทิ้งไป ไม่เคยมีคำที่ถูกต้อง
ครั้งนี้ก็ยังไม่สมบูรณ์แบบพอ
ฉันนั่งรถไฟสุดท้ายในโตเกียวผ่านชิบูย่า
ในแสงนีออนที่กระพริบ ในกระจกฉันเห็นเธอ
ฉันอยากอยู่ที่ที่สาวของฉันอยู่
นางฟ้าเย็นของฉัน
ฉันพยายามลืมเธอหลายครั้ง
สร้อยคอเงินทิฟฟานี่คลาสสิกของเธอ
วันนี้ฉันยังเห็นเงาของเธอในฝูงชนบางครั้ง
มันเป็นแผลลึกที่เธอเคยอยู่
แต่มีบางอย่างอยู่ที่นั่น ไม่ใช่ความว่างเปล่าที่เธอเคยอยู่
มีแสงที่เธอเคยอยู่ แสงเล็กๆ
ฉันเห็นมัน ไม่มีใครเห็น
ถ้าเธออยู่ในงานปาร์ตี้ใหญ่ จองที่ดีที่สุดให้เรา
แล้วเราจะพูดถึงประโยคสุดท้ายของเธอ

ถ้าเธออยู่ข้างบน รอฉันในแสง
ถ้าเธออยู่ข้างล่าง ใส่ชุดที่มีรอยแยก
เช็คที่ปากฉันเขียน มันไม่ครอบคลุม
ฉันหามาแล้ว แต่ไม่มีใครแทนที่เธอได้
และใช่ มันจริง เราทั้งคู่ไม่สมบูรณ์แบบ
ทะเลาะกันมากเกินไป ดราม่ามากเกินไป เซ็กส์มากเกินไป
เธอคือทวีปใหม่ของฉัน ฉันค้นพบเธอ
ถ้าฉันเจอเธออีกครั้ง ฉันจะไม่ไปไหนอีก
ฉันจะไม่ไปไหนอีก
ฉันจะไม่ไปไหนอีก
ฉันจะไม่ไปไหนอีก
ไม่ไปไหนอีก

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES