เราชอบที่จะพุ่งตัวลงไป
ในความว่างเปล่าและเปล่าประโยชน์
ไม่มีอะไรที่ทำให้เราหยุด
และไม่สนใจผลที่ตามมา
พบความงามในสิ่งที่พังทลาย
และไม่มีใครชอบ
เราจุดไฟในทุกห้อง
เมื่อไหร่ที่มันไหม้ เราถึงจะอยู่ด้วยกัน
และรู้สึกใกล้ชิด
เราคือบทกวีที่มีชีวิต
สัมผัสกันเหมือนส่วนของคอรัส
และไม่มีท่อนฮุค

แต่ทำไมมันถึงง่ายดายนัก
ที่จะเชื่อในเรา
และไม่เห็นอะไรที่เลวร้าย
แต่มีบางอย่างบอกฉันเบาๆ
ถ้าเธอรักเขา
ก็ปล่อยเขาไป

ทำไมมันถึงง่ายดายนัก
ที่จะเชื่อในเรา
และไม่เห็นอะไรที่เลวร้าย
แต่มีบางอย่างบอกฉันเบาๆ
ถ้าเธอรักเขา
ก็ปล่อยเขาไป

ฉันชอบเต้นรำกับเธอ
ในความว่างเปล่าและเปล่าประโยชน์
และฉันไม่เคยเบื่อ
เพราะความคิดถึงที่ไกลโพ้น
และการนับดาว
มันเคยง่ายเกินไปสำหรับเรา
มันบอกว่ามันจะยากขึ้นตามเวลา
เราสนใจความจริงทำไม
เราเคยเป็นปกติ
ฉันสามารถคุยกับเธอได้ตลอด
เหมือนส่วนของคอรัสในจังหวะสามส่วนสี่
ฉันไม่ต้องการท่อนฮุค

ทำไมมันถึงง่ายดายนัก
ที่จะเชื่อในเรา
และไม่เห็นอะไรที่เลวร้าย
แต่มีบางอย่างบอกฉันเบาๆ
ถ้าเธอรักเขา
ก็ปล่อยเขาไป

ทำไมมันถึงง่ายดายนัก
ที่จะเชื่อในเรา
และไม่เห็นอะไรที่เลวร้าย
แต่มีบางอย่างบอกฉันเบาๆ
ถ้าเธอรักเขา
ก็ปล่อยเขาไป

ถ้าเธอรักเขา
ถ้าเธอรักเธอ

ทำไมมันถึงง่ายดายนัก
ที่จะเชื่อในเรา
และไม่เห็นอะไรที่เลวร้าย
แต่มีบางอย่างบอกฉันเบาๆ
ถ้าเธอรักเขา ก็ปล่อยเขาไป
ถ้าเธอรักเธอ ก็ปล่อยเธอไป
มันเลวร้ายมาก
ฉันยังไม่อยากจากไป

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES