ทุกครั้งที่บุรุษไปรษณีย์กดกริ่ง ฉันรู้สึกกลัว
ใช่ สักวันหนึ่งจดหมายสีแดงจะมาถึงฉัน
วิญญาณจากอดีตไม่ยอมปล่อยฉันไป
ฉันรู้สึกเหมือนเป็นตัวหมากรุก
ปีศาจกำลังเดินหมาก มันวางเส้นทางให้ฉัน
ประตูแห่งนรกเปิดออก มันเชิญฉันเข้าไป
ฉันเคยฝึกงานกับซาตาน
ใช้ชีวิตในสภาพมึนเมาเหมือน "พันหนึ่งราตรี"
ไม่ต้องการใครมาบอกว่า "หนุ่มน้อย นี่จะจบไม่ดี"
จุดจบไม่ดีสำหรับใครเลย หรือคุณคิดว่าไง?
ใช่ ฉันกลัวที่จะสูญเสียการควบคุม
ดังนั้นฉันจึงโหยหามัน (การสูญเสียการควบคุม)

ฉันแพ้การต่อสู้ในบาร์ทุกคืน
ค้นหาปัญหาและพาตัวเองเข้าไปในนั้น
จนกว่าฉันจะล้มลง มันถึงจะหยุด
และในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน
ความกลัวที่จะสูญเสียทุกอย่างจะคงอยู่ตลอดไป
มีเพียงทางเดียวที่จะควบคุมมันได้
จนกว่าฉันจะล้มลง มันถึงจะหยุด
และในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน
เหมือนอยู่บ้าน

ฉันโจมตีฉลาม
เมื่อฉันได้กลิ่นเลือดของมัน ฉันตกลงมาจากฟ้าบนเปียโน
สะดุดและนอนลึก 6 ฟุต
แต่ปีนขึ้นจากที่นั่นทันทีบนเครนเก่าๆ เหมือนพวกชาวรัสเซีย
กลางวันเป็นคนธรรมดา เย็นเป็นนักปรัชญา กลางคืนเป็นโรคจิต
เช้าใช้ยาสีฟัน Aronal กลางวันไม่สนใจ
เย็นเป็นโรคซึมเศร้า แล้วฉันก็หลับไป
หลังจากนั้นก็รู้สึกอับอาย เพราะมีคนบอกฉันว่าฉันทำอะไรไปบ้าง
ฉันเตรียมตัวสำหรับท่าลอยตัว
ลงจอดในเศษแก้วและป้ายชื่อเก่าของ Epicurus
ติดป้ายหนึ่งไว้ ดื่มช็อตจากปืนพก
หัวเราะเสียงดังและยิง

ฉันแพ้การต่อสู้ในบาร์ทุกคืน
ค้นหาปัญหาและพาตัวเองเข้าไปในนั้น
จนกว่าฉันจะล้มลง มันถึงจะหยุด
และในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน
ความกลัวที่จะสูญเสียทุกอย่างจะคงอยู่ตลอดไป
มีเพียงทางเดียวที่จะควบคุมมันได้
จนกว่าฉันจะล้มลง มันถึงจะหยุด
และในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน
เหมือนอยู่บ้าน

บ้านคือที่ที่คนแขวนคอตัวเอง
แรกเริ่มเรียนรู้การเดิน แล้วก็เริ่มสะดุด
ฉันมักต้องการให้คนตบฉัน
น่าเสียดายที่พวกเขาทำไม่บ่อย เพราะฉันไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเขา
มองตาฉัน แล้วทุกคนจะเข้าใจ
เมื่อฉันเริ่มบ้า ไม่ใช่ตำรวจที่มา แต่เป็นหน่วย SEK
มีคนบอกว่าฉันมีแนวโน้มที่จะทำลายตัวเอง
แต่ฉันแค่ตะโกนเพื่อไม่ให้ได้ยินคนอื่น
ฉันดื่มเหล้าฮาเซลนัทในแอ่งน้ำหน้าบาร์ท่าเรือ
ทุกอย่างเหมือนเดิม แต่วันนี้ฉันสามารถจ่ายค่าแท็กซี่ได้
เฮ้ สำหรับฉัน มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่ยากลำบากเลย
ฉันไม่แม้แต่จะเศร้า มันคือความเบื่อหน่าย

ฉันแพ้การต่อสู้ในบาร์ทุกคืน
ค้นหาปัญหาและพาตัวเองเข้าไปในนั้น
จนกว่าฉันจะล้มลง มันถึงจะหยุด
และในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน
ความกลัวที่จะสูญเสียทุกอย่างจะคงอยู่ตลอดไป
มีเพียงทางเดียวที่จะควบคุมมันได้
จนกว่าฉันจะล้มลง มันถึงจะหยุด
และในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน
เหมือนอยู่บ้าน

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES