Το μικρόφωνο στο χέρι του κρατάει
Τραγουδάει κι από μέσα του ρωτάει
Τι να φταίει που δεν έγινε αστέρι
Και η τύχη δεν του άπλωσε το χέρι;

Έγινε παιδί τησ νύχτασ
Και ξοδεύει άδικα
Τα κομμάτια τησ ζωήσ του
Μέσα στα σκυλάδικα

Η βαλίτσα του γέματη
Πίκρεσ και χιλιόμετρα
Μα ο πόνοσ ο δικόσ του
Για τουσ άλλουσ δε μετρά

Κάθε νύχτα την ψυχή του καταθέτει
Κι η ζωή του μία πίκρα είναι σκέτη
Τραγουδάει κι όταν κάποτε λυγίζει
Ο καπνόσ λέει του φταίει που δακρύζει

Έγινε παιδί τησ νύχτασ
Και ξοδεύει άδικα
Τα κομμάτια τησ ζωήσ του
Μέσα στα σκυλάδικα

Η βαλίτσα του γέματη
Πίκρεσ και χιλιόμετρα
Μα ο πόνοσ ο δικόσ του
Για τουσ άλλουσ δε μετρά