Kunstproduksjonen i skule og barnehagar è på eit imponerande nivå. I alle fall når vi snakka om mengde. Problemet è jo kor ein skal gjera tå alt. Ein vil jo ikkje skuffa noken heller. Dessuten ville da jo vera ein katastrofe om poden skulle visa seg å bli ein ny Picasso, og du har kasta kunst for milliarder.

Da låg fira nye tegninga i hyllå hans i dag.
Her è da tydelegen antallet som tel.
Eg har prøvd og prøvd å sjå om da ligna noke slag,
men ein kan jo ikkje tolka da i hel.

Men dei var vel ikkje barnestjerner heller, van Gogh eller Picasso,
så geniet kan jo lika godt bu her.
Men oddsen er vel mindre enn å fanga sommarfugl med lasso.
Eg è kanskje trångsynt, men prøve å sjå da guten ser.

Refreng:
Kan de høyra meg dar ute Fantorangen, Ole Brumm,
og alle de på internett dått com?
Huset da e fullt, alle vegga alle rom,
men på fredag må hyllå vera tom.

Men ta for eksempel denne: Te verdens beste pappa.
Ein kan jo ikkje kasta detta her!
Minna meg om bestemor, eller skjegget til Frank Zappa,
etter han har ete middag og dessert.

Men da hopa seg jo opp, da è kje te å stikka under ein stol,
så kanskje andre ville sagt var rette plassen.
Her e da kunst, eller kvite ark som rekk frå Hodnaberg te Gol,
og endå fleire år te første klassen.

Men eg ser jo da e barnearbeid, og eg har snudd på kver ein stein.
Da e jo så godt meint, men ka è takken.
Eg bør jo hjelpa barnehagen og ha samvittigheten rein,
før dei får barnevern og UNICEF på nakken.

Men skal eg stenga ute følelsa, og la dei sigla på ei fjøl?
Eg har tenkt, og tanken gjer meg sprø i skallen.
Skal eg bere grafsa te meg, berre tenka på meg sjølv,
eller donera alt te gjenvinningssentralen?