Çok konuştuk bu kadar yeter kozmos
Peki, senin gelecek hayalin neydi Moss?
Üniversiteyi bitirmiş, diplomamı elime almış
İnsanın insan olarak değerlendirildiği bir ülkeye kaçmışım
Çalışmaya başlamış, minimal bir ev kiralamış
Biriktirirken paramı gelecek evimi düşünmeye başlamışım
Yıllar geçmiş, param birikmiş, proje bitmiş
Kendi çizdiğim garajlı evimi inşa ettirmişim
İçine yerleşmiş, yeni bir proje başlatmış
Subaru motorlu 4 çeker bir kaplumbağa yaratmışım
Bununla da yetinmemiş, mavi olsun istemiş
Çocukluğumdan beri istediğim R34'e kavuşmuşum
Ha bir de evlenmişim, yıllardır da sevgiliymişim
Küçük de bir kızım var, güzel bir aile kurmuşum
Hepsi -mişim -muşum, bunlar benim çıkarımım
Gelecek deyince biri bana hep aynı sahneyi anımsarım
Üç saniyelik bir video, tekrar tekrar oynattığım
Ve komiktir ki detayları ayrıntısıyla hatırlarım
Gözümü açtım öne yaslandım ellerim rüzgarlıkta
Önüme baktım mavi parlaktı ellerimin altında
Başımı yavaşça yukarı kaldırdım bembeyaz bulutlar
Yansıyor kaputumdan mavi arka planıyla
Açıktı sonuna kadar o garajın kapısı, sağ kenarında
Üst üste üç koli yalnız en üstteki yazılıydı Japonca
Kafamı çevirdim sağa çakılı betona
İki raf bir sürü alet edevat
İyice sağ tarafa dönünce
Karşıma çıkıyor kapı ve yanında bir masa
Masanın üstü bir kısmı pürüzlü
Dolu birkaç yeni projeyle bütünü
Ve sessizlik bozuldu birkaç adım duydum
Duvarın ardını duyabiliyorum
Sesleri hızlandı koşmaya başladı
Duyduğum ritim irrasyonel kaldı
Koşmayı yeni öğrenmiş olmalıydı
Sesler arttı kapının ardındaydı
Başta cahilsin, sanıyorsun hayat bir yap-boz
Aslen hayatta kalmak için gereken tek şey glikoz
Gerisi hipnoz, Eros her ne yapsa hipnoz
Keşke iyilik kötülük arasında da olsa ozmos
Gözünü açsan Dünya'nın tüm doğası nekroz
Gözünü kapat, yanında kadının önünde yakamoz
Gerisi hipnoz, Eros sanki kendi kozmos
Her neyse, senin gelecek hayalin neydi Moss?
Kapı aralandı, ince bir gıcırtı onu takip etti
Adım attı, kapıyı iteklemeye devam etti
Beni gördü, paytak adımlarla bana yaklaştı
Bana baktı, gözlerimin içine baktı ve gülümsedi
O anın mutluluğuyla kaptım kızımı attım havaya kucakladım
Gurur ve güvenin sade karışımını damarlarımda ağırladım
Diğer yarımla yarattığımız bütünü yere uğurladım
Ve kaldırdım kafamı kapının aralık oluşuna baktım
Sola yaslandım, kapının arası dar olsa da bir bakış attım
İlk önce gördüm parkeleri bir kısmı halı ve yok deseni
Duvar küçüktü, cam gerisi tamamen açıktı perdeleri
Süzülüyor ışık hüzmeleri ve seyrek toz zerreleri
Keşke bütün bunlar hatırlatsa yaşanmış sahneleri
Raf, kanepe, masa ne demeli
Sonuçta hepsi benim eserim
Uyumlu duvar kıvrımlarıyla duvara bakan yüzeyleri
Ardında ışık hüzmesinin belirdi mutfağın girişi
Keşke değer verilen bir kelime olsa filozof
Sanki hayat soğuyan bir kahveyi saran termos
Gerisi kaos, Eros her ne yapsa kaos
Düşünmenin yayılma hızı aslında aynı mitoz
Görece sıcak, hisset tenine batan ağustos
Gözünü kapat, o sana sarılmış izlerken yakamoz
Gerisi kaos, Eros sanki kendi kozmos
Neyse ne, senin gelecek hayalin neydi Moss?
Salona bitişikti, girince takip ettiğin patika "U" şekilli
Amerikan mutfak ortada mermer masa şık gelirdi
Lavabonun ardındaki cam ve manzarası şık gelirdi
Uzun bacaklı tezgâh tabureleri şık gelirdi (şık gelirdi)
Ama bir dakika!
Mutfağın yerini ben seçmedim
Bulunduğu yer harika, ama kararı ben vermedim
Komik ki beş yıldır bu hayalimden vaz geçmedim
Çünkü aitim ve mimarı kim düşünmedim
Mimarı kim düşünmedim
Neden düşüneyim benim hayalim bu
Kimse ekleme yapmadı saf ve benim hayalim bu
Ev, araba, garaj nasıl verir güven duygusunu
Bana koşan küçük kızım için ölürüm olgusu mu
Kim bu çocuk
Boncuk gözleri kıvırcık saçlarıyla
Kim bu çocuk
Mükemmelce hatırladığım kadarıyla büyütüyorduk
Annesinin karnındayken bile araştırıyorduk
Gündüz gece çocuk eğitimi için okuyorduk
Ruh eşimle aynı yolda yürüyorduk, gülüyorduk
Bütün kurallarımızı el ele biz koyuyorduk
Gönye, kalem, pafta koymuş elimizle çiziyorduk
Evimizi çiziyorduk
Peki eşim neredeydi
Hayalim sahnesinde yüzünü göstermedi
Biliyorum orada, hep bunu bana hissettirdi
Sonra kızım tekrar açtı kapıyı gülümsedi
İri kara gözleri, annesinden almış gözlerini
Güven veren içindeki parıltıydı çehresinin
Aynı parıltıyı taşırdı gözleri de annesinin
Hatırladım kime ait mutfağımın mimarisi
(Mutfağımın mimarisi)
(Mutfağımın mimarisi)
(Mutfağımın mimarisi)
(Mutfağımın mimarisi)