Είσαι μια πέτρα στην άκρη του δρόμου
Κι είμαι παιδί κουρασμένο στον ίσκιο σου
Μοιάζεισ με λέξη που φτιάχνει τον κόσμο
Κι εγώ σταγόνα που βρέχει τα χείλη σου

Μάγισσα κίρκη πού με πασ
Σε ποια γωνιά μ' αφήνεισ και με σβήνεισ
Έχω ξεχάσει τι ζητώ
Ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ

Παίζεισ στα ζάρια τη μαύρη χαρά μου
Μα περιμένω βουβόσ στο κατώφλι σου
Έρχεται η νύχτα και φέγγεισ μπροστά μου
Σαν ναυαγόσ κολυμπάω στο σεντόνι σου

Μάγισσα κίρκη πού με πασ
Σε ποια γωνιά μ' αφήνεισ και με σβήνεισ
Έχω ξεχάσει τι ζητώ
Ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ