Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σα να 'ταν όλα ψέμματα στάχτεσ κι αποκαϊδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρασ
Να'χω το νου μου αδειανό
Να'χω και πρίμο τον καιρό

Δε θέλω πια να μου μιλάσ για όσα έχεισ ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμοσ πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να'ρθεισ και να με βρεισ να κάτσεισ να τα πούμε
Πωσ νιώθουμε παράφορα
Πωσ ζούμε έτσι αδιάφορα

Δε θέλω να πικραίνεσαι
Τισ κυριακέσ τα βράδια
Χωρίσ αυτή τη σκοτεινιά
Τα χρόνια μένουν άδεια

Θέλω να φύγεισ να σωθείσ να πάψεισ να γκρινιάζεισ
Να ξεχαστείσ στη διαδρομή ποιοσ ήσουν και πώσ μοιάζεισ
Έτσι θα σ'αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
Σα μια γυναίκα μακρινή
Που αγάπησα πριν φύγω

Δε θέλω να πικραίνεσαι
Τισ κυριακέσ τα βράδια
Χωρίσ αυτή τη σκοτεινιά
Τα χρόνια μένουν άδεια