Ποια είναι τούτη
Που κατεβαίνει
Ασπροντυμένη
Ωχ το βουνό

Τώρα που τούτη
Η κόρη φαίνεται
Το χόρτο γένεται
Άνθι απαλό

Κι ευθύσ ανοίγει
Τα ωραία του κάλλη
Και το κεφάλι
Συχνοκουνεί

Κι ερωτευμένο
Να μη το αφήσει
Να το πατήσει
Παρακαλεί

Κόκκινα κι όμορφα
Έχει τα χείλια
Ωσάν τα φύλλα
Τησ ροδαριάσ

Όταν χαράζει
Και η αυγούλα
Λεπτή βροχούλα
Στέρνει δροσιάσ