Ήταν πρωί τ' αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
Βγήκα να πάρω αγέρα στην ανθισμένη γη
Βλέπω μια κόρη κλαίει σπαρακτικά θρηνεί
Σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί

Είχεν αντρειά και θάρροσ κι αιώνια θα θρηνώ
Το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
Ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
Σκοτώσαν οι φασίστασ το γελαστό παιδί

Μόν' να 'ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
Και μόνον από βόλι εγγλέζου να 'χε πάει
Από απεργία πείνασ μέσα στη φυλακή
Θα 'ταν τιμή μου που 'χασα το γελαστό παιδί

Βασιλικιά μου αγάπη μ' αγάπη θα σε κλαίω
Για τ' ότι έκανεσ αιώνια θα το λέω
Γιατί όλουσ τουσ εχθρούσ μασ θα ξέκανεσ εσύ
Δόξα τιμή στ' αξέχαστο γελαστό παιδί