Esnatu eta
tren huts batean nago.
Jomugara aspaldi iritsia,
bagoi luzea jendez hustu da.
Ilunak hoztu du
kristalaren kolorea.
Geltokian ere inor ez,
bakardadearen estuasunetik ihesi denak.

Ahuldua, ezer egiteko kemenik gabe,
ikara sentitzen dut, tristurak itotzen nau.

Nola iritsi naiz
izarren distira izoztuaren pean
hedatu den
desanparo gordin honetara?
Nola barneratu ote zait
txakur basatien
izu deslaia
bihotz zuloraino?

Tren huts batean bezala sentitzen naiz, maite,
esnatu eta ondoan ez zauzkadanean.