Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά
Παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά
Γέννησε τουσ θεούσ τον ίδιο το χριστό
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό
Μεσ' τη μεσόγειο

Το αίμα τουσ αιώνεσ σκάλισε εκεί
Τα βράχια και τουσ κάβουσ και τη βαθιά σιωπή
Νησιά σαν περιστέρια αιώνιεσ φυλακέσ
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τισ βροχέσ
Μεσ' τη μεσόγειο

Οι κάμποι κι οι ελιέσ χάνονται στη φωτιά
Τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά
Λαοί τησ συμφοράσ και πίκρα του θανάτου
Το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του
Μεσ' τη μεσόγειο

Εδώ στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ
Μεσόγειοσ του φόβου και των πικρών καιρών
Τα όνειρα που 'παίζαν στα βαθιά νερά
Γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά
Μεσ' τη μεσόγειο

Τον παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά
Στην ισπανία εχάθη η λέξη "λευτεριά"
Πάντα η αθήνα μένει όνειρο πικρό
Το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό
Μεσ στη μεσόγειο