ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਚਿੜੀਆ ਆਉਂਨ
ਫੁੱਲ ਤਿਤਲੀਆਂ ਮਹਕਾਂ ਆਉਂਨ
ਧੁੱਪ ਹਵਾ ਸੂਖੇ ਪੱਤੇ
ਪੱਤੇਆ ਤੇ ਤੁਰਦੀ ਤੂੰ ਆਵੇ
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਜੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਬੰਦਾ
ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਰਾਹ ਆਵੇ
ਮੈਂ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਾ ਬੰਦੇਆ
ਇਧਰ ਦੱਸ ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਆਵੇ

ਜਿਵੇਂ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰੀ ਤੂ
ਆ ਦੇਖ ਜੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰ ਹੁੰਦੇ
ਤੂ ਸਮੁੰਦਰ ਟੱਪਕੇ ਆਜਾ
ਮੈਥੋਂ ਨਾ ਐ ਤੈਰ ਹੁੰਦੇ
ਇਹ ਮੁਲਕ ਨੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾ ਦੇ
ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪਿੰਡ ਜਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੁੰਦੇ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਵੀ ਏ
ਕੇ ਸਿਆਸਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜ਼ਹਰ ਹੁੰਦੇ

ਇਹ ਸਿਆਸਤੀ ਰਿਆਸਤੀ ਰਾਜੇ
ਹਮੇਸ਼ਾ ਫੌਜ਼ਾਂ ਦੇ ਦਮ ਤੇ ਜਿਊੰਦੇ ਰਹੇ
ਇਹਨਾਂ ਖਾਤਿਰ ਮਰਣ ਵਾਲੇ
ਲੋਕਾਂ ਚੋਂ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ

ਮਾਪੇ ਰੋਂਦੇ, ਬੱਚੇ ਰੋਂਦੇ
ਸਿਆਸਤ ਵਾਲੇ ਬਾਜ਼ ਨੀ ਆਉਂਦੇ
ਇਹ ਲੜਵਾਉਂਦੇ, ਇਹ ਮਰਵਾਉਂਦੇ
ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਹਕੇ ਮੌਜ ਉਡਾਉਂਦੇ

ਤੂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨਦੀ ਏ
ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸੁਨ ਤਾਂ ਸਹੀ
ਭੁੱਲ ਕੇ ਤੂ ਸਰਹਦਾਂ ਨੂੰ
ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਕੋਈ ਚੁੰਨ ਤਾਂ ਸਹੀ
ਇਥੇ ਕੋਈ ਰਾਜਾ ਨੀ ਏ
ਜਾ ਸਾਰੇ ਹੀ ਰਾਜੇ ਨੇ
ਹਰ ਮੁਲਕ ਦੀ ਤਾਜ਼ਾ ਖਬਰ ਤੋਂ
ਇਥੇ ਫਲ-ਫੁੱਲ ਤਾਜ਼ੇ ਨੇ
ਓ ਦੇਖ ਬਿਨਾ ਵਰਦੀ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀ
ਹੱਸਦੀ ਖੇਡੜੀ ਫੌਜ ਤਾਂ ਦੇਖ
ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਮੁਲਕਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲਕੇ
ਸ਼ਾਮ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਮੌਜ ਤਾਂ ਦੇਖ