ਹੋ ਮਾਵਾਂ ਤੋ ਬਿਨ ਰੰਗਲੇ ਜੱਗ ਦੀਆਂ
ਉਜੜੀਆਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਥਾਵਾਂ
ਲੇਜੀ ਇੱਕ ਸੁਨੇਹਾ ਮੇਰਾ
ਅੱਜ ਤੂੰ ਤੱਤੜੀ ਦਾ ਕਾਵਾਂ

ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਸੁਣ ਕਾਵਾਂ
ਲਿਖੀ ਅਰਜ਼ੀ ਹੱਥ ਫੜਾਵਾ
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਸੁਣ ਕਾਵਾਂ
ਵੇ ਲਿਖੀ ਅਰਜ਼ੀ ਹੱਥ ਫੜਾਵਾ
ਵੇ ਕਹਿਦੀ ਉਸ ਡਾਢੇ ਰੱਬ ਨੂੰ
ਵੇ ਕਹਿਦੀ ਉਸ ਡਾਢੇ ਰੱਬ ਨੂੰ
ਦੂਰ ਕਰੀ ਨਾ ਧੀਆਂ ਤੋਂ ਮਾਵਾਂ
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਸੁਣ ਕਾਵਾਂ
ਵੇ ਲਿਖੀ ਅਰਜ਼ੀ ਹੱਥ ਫੜਾਵਾ
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਸੁਣ ਕਾਵਾਂ
ਵੇ ਲਿਖੀ ਅਰਜ਼ੀ ਹੱਥ ਫੜਾਵਾ

ਜੰਮਿਆ ਧੀਆਂ ਤਾ ਉਡੀ ਵਿਹੜਿਆਂ ਚੋ ਚੁਪ ਵੇ
ਹਾਸਿਆਂ ਤੇ ਚੁਪ ਸਾਡੇ ਰੋਣ ਤੇ ਵੀ ਚੁਪ ਵੇ
ਭੁੱਲ ਕੇ ਲੱਥੀ ਨਾ ਸਾਡੀ ਲੋਰੀਆਂ ਦੀ ਭੂਖ ਵੇ , ਲੋਰੀਆਂ ਦੀ ਭੂਖ ਵੇ
ਪਾਵਾਂ ਹਾਏ ਪਾਵਾਂ ਪੀਟ ਪੀਟ ਕੇ ਕੀਰਨੇ ਪਾਵਾਂ
ਪਾਵਾਂ ਹਾਏ ਪਾਵਾਂ ਪੀਟ ਪੀਟ ਕੇ ਕੀਰਨੇ ਪਾਵਾਂ
ਵੇ ਕਹਿਦੀ ਉਸ ਡਾਢੇ ਰੱਬ ਨੂੰ
ਵੇ ਕਹਿਦੀ ਉਸ ਡਾਢੇ ਰੱਬ ਨੂੰ
ਦੂਰ ਕਰੀ ਨਾ ਧੀਆਂ ਤੋਂ ਮਾਵਾਂ
ਕਾਵਾਂ ਹਾਏ ਕਾਵਾਂ
ਇੱਕ ਅਰਜ਼ੀ ਹੱਥ ਫੜਾਵਾ
ਕਾਵਾਂ ਹਾਏ ਕਾਵਾਂ
ਇੱਕ ਅਰਜ਼ੀ ਹੱਥ ਫੜਾਵਾ

ਮਾਵਾਂ ਬਿਨ ਧੀਆਂ ਦਾ ਹੈ ਜੋੜੂ ਕਿਹੜਾ ਦਾਜ ਵੇ
ਮੂਲ ਨਾਲੋਂ ਰੱਖ ਦੇ ਨੇ ਵੱਧ ਦੇ ਬਿਆਜ ਵੇ
ਚਿੜੀਆਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਖੇਡ ਦੇ ਨੇ ਬਾਜ ਵੇ , ਖੇਡ ਦੇ ਨੇ ਬਾਜ ਵੇ
ਡਾਵਾਂ ਹਾਏ ਡਾਵਾਂ
ਕਿੱਥੇ ਚਰਖੀ ਰੰਗੀਲੀ ਡਾਵਾਂ
ਡਾਵਾਂ ਹਾਏ ਡਾਵਾਂ
ਕਿੱਥੇ ਚਰਖੀ ਰੰਗੀਲੀ ਡਾਵਾਂ
ਵੇ ਕਹਿਦੀ ਉਸ ਡਾਢੇ ਰੱਬ ਨੂੰ
ਵੇ ਕਹਿਦੀ ਉਸ ਡਾਢੇ ਰੱਬ ਨੂੰ
ਦੂਰ ਕਰੀ ਨਾ ਧੀਆਂ ਤੋਂ ਮਾਵਾਂ
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਸੁਣ ਕਾਵਾਂ
ਵੇ ਲਿਖੀ ਅਰਜ਼ੀ ਹੱਥ ਫੜਾਵਾ
ਕਾਵਾਂ ਵੇ ਸੁਣ ਕਾਵਾਂ
ਵੇ ਲਿਖੀ ਅਰਜ਼ੀ ਹੱਥ ਫੜਾਵਾ