Þú gafst mér rauðar rósir

Lag: Hanna Ragnarsdóttir
Ljóð: Hugrún

Þú gafst mér rauðar rósir
þá roða sló á vanga minn.
Og hjartað fór að hoppa
af hrifningu við barminn þinn.
Ég elska rauðar rósir,
þær reiknast merki kærleikans
og eitthvað frá þeim angar s
em yljar huga manns.

Þú gafst mér rauðar rósir,
þú réttir þær með bros á vör.
Þá fannst mér æskan aftur
í æðum renna kvik og snör.
Menn telja æviárin
og af því fella rangan dóm
að út sé ástin kulnuð
og ævin snauð og tóm.

Þú gafst mér rauðar rósir,
í rökkrinu ég horfi á þær,
í þögn viíð arineldinn
er ilmur þeirra mér svo kær.
Ég bið þær lifi lengi
og legg þær sæl að barmi inn.
Ég veit, þótt blöðin visni
þá varir ilmurinn.