Að Skilnaði
Lag: Gullý Hanna Ragnarsdóttir
Ljóð: Davíð Stefánsson frá Fagraskógi

Ég kem til að flytja þér kærar þakkir
og kveðja þig, vinur og bróðir.
Skip mitt bíður... það skyggir að kvöldi
og skellir í fornar slóðir.

Þú veist, að ég get ekki verið hér lengur
og verð að sigla og fara.
Ef einhver spyr, hví ég lagði frá landi,
þá láttu þögnina svara.

Skilaðu kærri kveðju til allra,
sem köstuðu að mér steinum.
En nefndu það ekki, að ég vildi þeim vel
og vildi ekki bregðast neinum.

Sjáir þú unga og svarthærða konu
með sveip yfir miðju enni,
þá minnstu þess, að ég vildi ekki vera
í veginum fyrir henni.

Og finnirðu, að hennar milda mál,
sé minningaljóma vafið.
Beru þá til hennar beztu kveðju
og bentu henni út á hafið.

Svo kveð ég þig, vinur. Þú veist, hvað það er,
sem varð mér til hugarsorgar.
Segðu, að ég ætli til Egyptalands
eða austur til Jórsalaborgar.