Twardą ziemię ci przemienię
W miękki dywan z mleczy puchu
Gdy obrócisz w pył milczenie
W jednym słodkim wargi ruchu
Głuchą ciemność ci rozświetlę
Myśli ciepłym światła snopem
Gdy cię spłoszy chłód powietrza
Otulę cię z ciała kocem
Chmurne niebo ci otworzę
Żywa ściana deszczu spadnie
Zakiełkuje znów w podłożu
Pestka naszych wspólnych pragnień
Zmuszę zmierzch aby melodią
Co noc gasił twój rzęs trzepot
Bo gdy sen mych powiek dotknie
Razem z tobą gdzieś odlecą

Szczęście czym jest szczęście
Nie wiem tego ni chuj
Szczęście czym jest szczęście Coraz częściej
Nie wiem tego ni chuj

Choć jak zefir w mgle poranka
Śle u stóp twych swe marzenia
By nie jak mydlana bańka prysły w chwili zapomnienia
Zostaw cząstki siebie nikłe
W niebach z których nie chcesz wracać
Świat i książki mówią znikniesz
I że to się nie opłaca
Zbieram ciebie krzty na wargach
Złożę obraz z wonnych puzzli
Kiedy zniknie niema skarga
Zawiśnie we wspomnień próżni
Pętle się grzesze codzienności
Przykrywam taflą zwątpienia
Aż nastanie nieskończoność która zdoła mnie posklejać

Szczęście czym jest szczęście
Nie wiem tego ni chuj
Szczęście czym jest szczęście Coraz częściej
Nie wiem tego ni chuj

Czarne ciuchy białe buty
Za parę stów parę stów
Szmal za zwrotki diabeł kusi bo pragnie duszy
Za parę stów parę stów
Składam podpis
Bo nie wiem już kiedy ostatnio tak mocno czułem
Że teraz się zbliżę do gwiazd i kiedy tak wznoszę się nad codziennością
Chyba żałuję że życie to żart
Widziałem zbyt wiele a szczyle chcą uczyć mnie co to pokora
I jak robić hajsy bo rap to interes
A ja nie mam siły już dalej pozować
To nie moje puzzle
Nie ma miejsca dla nas
I chyba się czuję jakbym przestał działać i śnić
To nie moje puzzle
Scena jest za mała
I czasem mam ochotę tak po prostu wyjść

Szczęście czym jest szczęście
Nie wiem tego ni chuj
Szczęście czym jest szczęście Coraz częściej
Nie wiem tego ni chuj