Κλείσαν οι δρόμοι σου νωρίσ
Και πώσ να προχωρήσεισ
Είχαν μια πόρτα μυστική
Μα έχει σκουριάσει το κλειδί
Απ’ το χιονιά και απ’ τη βροχή
Και πώσ να την ανοίξεισ

Κι εκεί που πάλι οι κυριακέσ
Μοιάζαν χλωμέσ δευτέρεσ
Κι έσκυβεσ μέσα σου να δεισ
Μια ηλιαχτίδα μήπωσ βρεισ
Να σου ζεστάνει την ψυχή
Τισ παγωμένεσ μέρεσ

Κι ήρθεσ ένασ ήλιοσ θάνατοσ
Που έλιωνε την πέτρα
Σου άπλωσε τα χέρια του
Σε ψεύτικο ουρανό
Σου έκαψε τα όνειρα
Κι όταν σου είπε πέτα
Σου χάρισε για ν’ ανεβείσ φτερά από πηλό

Στα φοβισμένα χρόνια σου
Κρατούσεσ αγκαλιά σου
Μια θέση για τον έρωτα
Τον μοιρασμένο έρωτα
Που η μοίρα δρόμο χάραξε
Και βρέθηκε μπροστά σου

Κι εκεί που πήγεσ να κρυφτείσ
Στου νου σου την ομίχλη
Να μη σ’ αγγίζουν οι σκιέσ
Να σε τυλίγουν οι σιωπέσ
Κι όσα σε πόνεσαν βαθιά
Να μοιάζουν παραμύθι

Κι ήρθεσ ένασ ήλιοσ θάνατοσ
Που έλιωνε την πέτρα
Σου άπλωσε τα χέρια του
Σε ψεύτικο ουρανό
Σου έκαψε τα όνειρα
Κι όταν σου είπε πέτα
Σου χάρισε για ν’ ανεβείσ φτερά από πηλό