Νύχτα βαθιά κι η μοναξιά
Στο στήθοσ μου μαχαιριά
Κι οι αναμνήσεισ από το χθεσ
Να με γεμίζουνε ενοχέσ
Μνήμεσ παλιέσ γίναν φωλιέσ
Και πνίξαν τισ αντοχέσ
Και οι σκιέσ απειλητικέσ
Μασ φυλακίζουν στην ερημιά

Και η δική σου η φυγή μια πληγή
Κι εγώ κρυμμένοσ στη σιωπή
Βαθιά μου πνίγω μια κραυγή
Στισ αναμνήσεισ χάνομαι κι αισθάνομαι
Ναυαγόσ που δε βρίσκει στεριά

Απίστευτο που ζω κι ακόμα σ’ αγαπώ
Με πνίγει η μοναξιά γιατί μου λείπεισ
Απίστευτο που ζω κι ακόμα σ’ αγαπώ
Σκληρή η μοναξιά πόσο μου λείπεισ

Μη με κοιτάσ μη μου μιλάσ
Σκοτείνιασε πια το φωσ
Γιατί το νιώθω και ξέρω πωσ
Ο χωρισμόσ είναι αληθινόσ
Αδεια ζωή νύχτα σκληρή
Να χάνεται στη σιωπή
Και να μ’αφήνει χωρίσ σκοπό
Να συνεχίζω να σ’ αγαπώ

Μα η δική σου η φυγή μια πληγή
Κι εγώ κρυμμένοσ στη σιωπή
Βαθιά μου πνίγω μια κραυγή
Στισ αναμνήσεισ χάνομαι κι αισθάνομαι
Ναυαγόσ που δε βρίσκει στεριά

Απίστευτο που ζω κι ακόμα σ’ αγαπώ
Με πνίγει η μοναξιά γιατί μου λείπεισ
Απίστευτο που ζω κι ακόμα σ’ αγαπώ
Σκληρή η μοναξιά πόσο μου λείπεισ