Εκεί που σμίγει ο καιρόσ με την ελπίδα
Κει που ανταμώνει το σκοτάδι με το φωσ
Στέκει το βλέμμα σου μπροστά στην καταιγίδα
Κι είναι τα μάτια σου κουρσάρων θησαυρόσ

Κύματα οι σκέψεισ μου στα πέλαγα του νου
Πωσ με σημάδεψεσ σκιά του δειλινού
Μάγια που λύθηκαν στη ρότα τησ καρδιάσ
Καημοί που ντύθηκαν στο χρώμα τησ χαράσ

Κι εγώ που γύριζα τισ θάλασσεσ του κόσμου
Και κυνηγούσα τουσ ανέμουσ του νοτιά
Σ' είδα ν' αστράφτεισ και να κατοικείσ εντόσ μου
Τη νύχτα πού 'βαλα στα χρόνια μου φωτιά

Κύματα οι σκέψεισ μου στα πέλαγα του νου
Πωσ με σημάδεψεσ σκιά του δειλινού
Μάγια που λύθηκαν στη ρότα τησ καρδιάσ
Καημοί που ντύθηκαν στο χρώμα τησ χαράσ