Μάσκα δε φόρεσα ποτέ μου στη ζωή
Κι είναι τα λόγια μου σωστά και μετρημένα
Είμαι ο άντρασ σου μα τούτο το πρωί
Χωρίζει ο δρόμοσ μου για πάντα από σένα

Φεύγω λοιπόν και μη με βλέπεισ κι απορείσ
Δεν είμαι άνθρωποσ εγώ να σε προδώσω
Ξέρω σε πλήγωσα μα να με συγχωρείσ
Μ' ένα στεφάνι μια καρδιά δε θα σκοτώσω

Είναι που έχω το φιλί σου βαρεθεί
Κι ούτε συγκίνηση καμιά για σένα νιώθω
Εγώ γυρεύω κάτι άλλο στη ζωή
Με αναστάτωση με τρέλα και με πόθο