Θεσσαλονίκη σαββατόβραδο κι απρίλησ
Και να μου δίνεισ τον καημό μ' απλοχεριά
Σε κάποια απόμερη γωνιά τησ νέασ κρήνησ
Με το τζουκ μποξ να με γυρίζεισ στα παλιά

Σε ένα ρεμπέτικο θα ρίξω την ψυχή μου
Να ξεγελάσω το χαμένο τον καιρό
Ήτανε κάποτε η άνοιξη δική μου
Ήμουνα κάποτε απρίλησ σου εγώ

Θεσσαλονίκη κι απ' το κάστρο το βραδάκι
Να σ' αγναντεύω και να λιώνω σαν κερί
Δεκαοχτώ χρονώ τρελό παλικαράκι
Με το μεράκι σου να βγαίνω στη ζωή

Σε ένα ρεμπέτικο θα ρίξω την ψυχή μου
Να ξεγελάσω το χαμένο τον καιρό
Ήτανε κάποτε η άνοιξη δική μου
Ήμουνα κάποτε απρίλησ σου εγώ