Met die eerste wit John Collins is ek 'n kunstenaar uit die renaissance
Jy is die Mona Lisa van my hart en ek bekend met 'n Da Vinci smart

Vyf lewens, vyf lewens lewe

Ek sien in spieëls 'n karmeliete vader wat draai en draai en my gedurig nader
Teerheid en tering speel in sy oë saam, dis ek, dis ek wat in die spieël staan

Vyf lewens, vyf lewens lewe
Vyf lewens, vyf lewens leef ek

Toe loop ek op my tone op 'n draad, 'n sierlik, pagel-sirkus akrobaat
Ek spoed die lug in om te voel die dood hang aan my slingerstoel

Vyf lewens, vyf lewens lewe

Die voetval wat deur sternat strate klink, die maer gelaat wat in bierglase blink
Die man wat hurk in Roelandstraat wat sterf van honger is my skadu maat

Vyf lewens, vyf lewens lewe
Vyf lewens, vyf lewens leef ek

Vyf lewens, vyf lewens lewe
Vyf lewens, vyf lewens leef ek

Die vyfde Collins maak my nugter
Die papie roer en ek word digter

Vyf lewens, vyf lewens lewe
Vyf lewens, vyf lewens leef ek

Vyf lewens, vyf lewens lewe
Vyf lewens, vyf lewens leef ek