ਪੰਡਿਤ ਜੀ ਕਿ ਏ ਲਾਲ ਮੇਰਾ
ਮਾਂ ਪਯੋ ਦਾ ਨਾਮ ਚਮਕਾਏ ਗਾ
ਪ੍ਰਤਾਪ ਸ਼ਿਵਾਜੀ ਵਾਂਗੂ ਕਿ ਏ ਭਾਰਤ ਵੀਰ ਕਹਾਏਗਾ

ਏ ਮੁੰਡਾ ਨੀਰਾ ਸ਼ਨੀਚਰੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਪਵਾੜੇ ਪਾਏਗਾ
ਔਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂ ਛੇੜੇ ਗਾ ਪਾਈਏ ਦਾ ਸਿਰ ਪੜਵਾਏਗਾ ਗਾ

ਧਨ ਦੀ ਕੋਠੀ ਤੇ ਜਿੰਦਰਾ ਸੁ
ਧਨ ਦੀ ਕੋਠੀ ਤੇ ਜਿੰਦਰਾ ਸੁ
ਯਾ ਪੈਸੇ ਵੀ ਕੁਛ ਖੱਟੇ ਗਾ
ਧਨ ਕਿਧਰੋ ਕਿਧਰੋਂ ਔਣਾ ਐ ਕਿ ਸੋਨਾ ਵੇਚੇ ਵੱਟੇ ਗਾ

ਮਾਈ ਤੂ ਧਨ ਬਾਰੇ ਪੁਛੇਯਾ ਹੈ
ਹਾ ਪੰਡਿਤ ਜੀ
ਪਰ ਪਤਰੀ ਕੁਜ ਐਦਾਂ ਦਸਦੀ ਹੈ
ਕਿ ਦੱਸਦੀ ਐ ਪੰਡਿਤ ਜੀ
ਏ ਘਰ ਦੇ ਪਾਂਡੇ ਵੇਚੇ ਗਾ ਦਾਰੂ ਦੀ ਬੋਤਲ ਵੱਟੇ ਗਾ
ਪਰਦੇਸਾ ਦਾ ਧਨ ਲਿਖੇਯਾ ਹੈ ਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਫੀਤੇ ਕੱਟੇ ਗਾ

ਕੀਨੀ ਕਿ ਵਿਦਿਆ ਪੋਣੀ ਆ ਕੀਨੀ ਕਿ ਵਿਦਿਆ ਪੋਣੀ ਆ
ਕੀਨੀ ਕੁ ਤਰੱਕੀ ਕਰਨੀ ਏ
ਕਿ ਵੱਡਾ ਅਫਸਰ ਬਣਨਾ ਏ ਸਦਰਾ ਦੀ ਚੋਲੀ ਭਰਨੀ ਏ
ਇਹਦੇ ਗਏ ਨੀ ਸਿਤਾਰੇ ਵਿਦਿਆ ਦੇ
ਇਹ ਚੰਨ ਨਵਾਂ ਹੀ ਚਾੜੇਗਾ
ਕਦੇ ਚਾਕੂ ਅਸਲਾ ਫਿਟੇਗਾ
ਢਿਡ੍ਹ ਮਾਸਟਰਾ ਦੇ ਪਾੜੇਗਾ