Безнең йөрәктә Модэ каны талпына,
Аның куәте безнең күзләрдә чагыла,
Чиксез бодун елап таралды,
Умай-Ана кулы югалды.

Намус, хәтер, тугрылык һәм гүзәллек –
Без оныттык...
Әрвахлар исемен, йортның җисемен –
Без оныттык...
Хәтерлә, оялма,кайсы нәселдән килгәнсең!
Һун сөңгесе очыннан тугансың!

Безнең канда ялган сугыш һаман бара.

Дунай сәхрәләрен күреп,
Аттила угыллары Иделгә сеңә,
Алтын кошлар көнчыгышка тиздән очар.

Алтай, Урал – безне ныгыткан сандал,
Идел, Дунай – безне юган сулар,
Тулу кошы бездән башын тартмый.