Met die storm uit het hol van de zee als hij raast en gromt
En die lucht van lappen die jaagt over de kouwe grond
Met die grond die sopt als een dweil
O het sop dat stijgt
Met die zwarte wind op de sloten en zwart staan de bomen te roeien te stoten
Als het dreigt met die woede van recht uit je ballen
En de buien slaan pal op je oog
De meeuw hangt stil en krijst zijn walging omhoog
En altijd die wolken die draaien en kolken van de in het donker broeiende brand
Dit is het land van mijn lot van mijn dooie god
Waardoor ik bagger steiger en stamp
Mijn lege land mijn lage land mijn modderland

Met die sneeuw op het veld van wat je bent kwijtgeraakt
En dat ijs in de polder als het weer in je ontwaakt
Met die kou die hitst op je huid
Odie vuist van de wind
Er slaat een schaatsend beest door je benen
En het dorp tot slot door maanlicht beschenen
Dat blinkt van een zwaar onuitspreekbaar verlangen naar veel meer dan er is
Het heeft geen zin maar ergens diep binnenin wil het betekenis
En altijd die wegen de blubber ontstegen dwars door de bossen geramd
Dit is het land van mijn lot van mijn dooie god
Waardoor ik bagger steiger en stamp
Mijn lege land mijn lage land mijn modderland

Met die vlam in het blauw die likt langs je rauwe wond
En je springt op de dijk met het lijk van je hart in je mond
Je voelt aan de warme klei
Het zijn de dijen van toos
Je graaft door de walmende klonten
En nog jaagt de tijd als een gek in de rondte
En loos gaat het lied van de grommende aarde
Door het bal van de ontaarde nacht
Als koning omhangen maar hénee door niemand verwacht
En altijd die reiger aan het eind van de steiger
Met eigenlijk is er niets aan de hand
Dit is het land van mijn lot van mijn dooie god
Waardoor ik bagger steiger en stamp
Mijn lege land mijn lage land mijn modderland