ฉันไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวเท่านี้มาก่อน
มันเป็นกลางคืนแต่ฉันอยากให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ
กับคนอื่นๆ ที่อยู่กับฉันเพื่อสร้างเมือง
กับคนอื่นๆ ที่ปิดตัวเองแต่เปิดรับแสงแดด
เหมือนดอกไม้ที่ตื่นขึ้นมาและแต่งตัวใหม่
เมื่อพวกเขาออกไป, เดินทาง, มาถึง
พวกเขาเหมือนนางฟ้าแร้ง
เหมือนกระจกในดวงตาบนใบหน้า
เพราะคนอื่นๆ ก็คือพวกเรา, โว้, โว้, โว้

กำแพงพังลง
ด้วยลมหายใจของความคิด
อัลลอฮ์เหมือนพระเยซูในโบสถ์หรือในมัสยิด
และคนอื่นๆ ก็คือพวกเราแต่ที่นี่บนถนนเดียวกัน
ฮีโร่ขี้ขลาดที่ทิ้งชิ้นส่วนของปมอื่นๆ ไว้ข้างหลัง

ที่รอเราและสงสัย
ทำไมพวกเขาถึงเกิดและตายทันที
บางทีอาจเป็นนกนางแอ่น, ใบไม้จากแอฟริกา
พวกเขายิ้มให้เราด้วยความเศร้า
และทุกคนเป็นเหยื่อและผู้กระทำ
ไม่ช้าก็เร็วคนอื่นๆ ก็คือพวกเรา

เมื่อพวกเขาร้องเพลง
เมื่อพวกเขาร้องไห้
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คือพวกเรา, คือพวกเรา (ในโลกนี้คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา)
เมื่อพวกเขาเกิด
เมื่อพวกเขาตาย
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คือพวกเรา, คือพวกเรา (คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา)

พวกเราที่อยู่ในทะเลทรายที่สะดวกสบาย
ในอพาร์ตเมนต์และความสงบสุข
ห่างไกลจากคนอื่นๆ
แต่ไม่ช้าก็เร็วคนอื่นๆ ก็คือพวกเรา

โอ้, โว้, โว้
ในโลกเล็กๆ นี้
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา

ใช่ คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
ระหว่างชาวอินเดียและชาวฮินดู
เด็กๆ ในร้านขายยาที่ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
ครอบครัวของคนงานที่ถูกไล่ออกโดยหุ่นยนต์
และชาวยิปซีจากตะวันออกในเขตชานเมือง
และเราทุกคนเป็นเหยื่อและผู้กระทำ
ไม่ช้าก็เร็วคนอื่นๆ ก็คือพวกเรา

อเมซอน
แอฟริกาใต้
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คือพวกเรา, คือพวกเรา (ในโลกนี้คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา)
เมื่อพวกเขายิง
เมื่อพวกเขาหวัง
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คือพวกเรา, คือพวกเรา (ในโลกเล็กๆ นี้)
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา (คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา)
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คือพวกเรา, คือพวกเรา (ในโลกนี้คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา)

คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คนอื่นๆ ก็คือพวกเรา
คือพวกเรา, คือพวกเรา

VIEW ORIGINAL LYRICS