ฉันจำได้ว่าเป็นเพียงท้องฟ้า
บ้านที่แท้จริงของเรา
เราบินอยู่เหนือหลังคา
และผู้คนไม่เข้าใจ
มันสวยงามแค่ไหนที่ได้เป็นคนไร้เดียงสา
ด้วยสายตาแบบเด็กๆ
ฉันมองเธอแล้วสังเกตเห็น
ในหัวใจของเธอที่เหงาเกินไป
เวนดี้ ยืมความฝันของเธอให้ฉันหน่อย
เพราะตอนนี้ฉันไม่มีอีกแล้ว
ถ้าฉันต้องการฝัน
ชีวิตที่มีเธออยู่ในนั้น

แต่จับมือฉันโดยไม่ต้องกลัวเลย
โลกนี้มีค่าน้อยและมอบเพียงความกลัวอื่นๆ
เพียงแค่สักวินาทีหนึ่ง จงมั่นใจ
ว่าปัญหาอยู่ที่อื่น ตอนนี้เธอสามารถอยู่ได้โดยไม่มีมัน
ฉันละทิ้งความเป็นจริง ตั้งแต่เขียนเพลง
ฉันเศร้าใจสำหรับผู้คน ที่ไม่รู้สึกอีกต่อไป
มันเศร้าที่ต้องตั้งชื่อให้กับความรู้สึกทั้งหมดของเรา
ฉันที่ทำได้เพียงพูดว่า พาฉันกลับไปหาเวนดี้

หาเวนดี้, นา นา นา

ฉันจำได้ว่าเราอยู่สูง
เหมือนเด็กที่ไม่มีน้ำตา
ฉันสับสนดวงตาของเธอ
กับสีของเมฆ
และตอนนี้ฉันรู้สึกเหงา
เพราะเธอไม่อยู่แล้ว

แต่ลองมองไปรอบๆ
และเมื่อเธอเข้าใจว่าลึกๆ
ทุกคนเหมือนกันเกินไป
และแข่งขันกันในโลกนี้
ได้โปรด เวนดี้ ฟัง
อย่าจบลงเหมือนพวกเขา
ด้วยหัวใจที่ฝังดิน
และความฝันของการทำงาน
สุดท้ายแล้วถามตัวเอง
อะไรจะเหลืออยู่จริงๆ
จะเหลือเพียงความกล้าหาญ
ของคนที่พยายาม
ที่จะให้พื้นที่เพียงกับความรู้สึกที่แท้จริง
และในคืนหนึ่งเขาฝัน ที่จะหนีไปกับเวนดี้
ที่จะหนีไปกับเวนดี้

VIEW ORIGINAL LYRICS