ฉันขึ้นเครื่องบิน
อากาศเริ่มหนาว, ฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง
ฉันรู้หมายเลขที่นั่งของฉัน
ความตื่นตระหนกนำมาซึ่งความทุกข์ใหญ่หลวง
ฉันเข้าใกล้แถวที่มีการร้องไห้
เสียงกรีดร้องยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ
ความกลัวถูกแทนที่ด้วยความแน่นอน
มีเด็กเล็กนั่งอยู่ข้างๆ ฉัน

นี่คือคำถามของทุกชั้นเรียน
"เราควรและสามารถเกลียดเด็กได้ไหม?"

ฉันเกลียดเด็ก
ฉันเกลียดเด็ก

เด็กที่กรีดร้องตอนนี้วิ่งไปมา
แม่ของเขาเปิดนิตยสาร
พูดกับเด็กอย่างเงียบๆ ขณะอ่าน
และกินแอปเปิ้ลไปด้วย
พระเจ้าผู้เป็นที่รักต้องการลงโทษฉัน
เด็กที่น่ารำคาญไม่ยอมนอน
ไม่หยุดร้องไห้เลย
พ่อของเขาหลับไปนานแล้วเหมือนก้อนหิน

นี่คือคำถามของทุกชั้นเรียน
"เราควรและต้องเกลียดเด็กไหม?"

ฉันเกลียดเด็ก
ฉันเกลียดเด็ก

ไม่, ฉันรักพวกเขา
ใช่, ฉันรักพวกเขา
ทั้งเด็กใหญ่และเด็กเล็ก
แต่พวกเขาต้องเป็นลูกของฉัน

แต่ทันใดนั้นทุกอย่างก็เงียบลง
เด็กยิ้มให้ฉัน, ฉันรู้สึกหลงใหล
ยื่นมือไปหาเด็กเล็ก
แล้วเขาก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง

ฉันเกลียดเด็ก
ฉันเกลียดเด็ก

ไม่, ฉันรักพวกเขา
ใช่, ฉันรักพวกเขา
ทั้งเด็กใหญ่และเด็กเล็ก
แต่พวกเขาต้องเป็นลูกของฉัน

ฉันเกลียดเด็ก
ฉันเกลียดเด็ก
นี่คือคำถามของทุกคำถาม
"เราควรและต้องตีเด็กไหม?"
ไม่, ฉันรักพวกเขา
ใช่, ฉันรักพวกเขา
เด็กทุกคน, ทั้งใหญ่และเล็ก
แต่พวกเขาควรเป็นลูกของฉัน

VIEW ORIGINAL LYRICS