ถือความหวังเหมือนเป็นเชือกผูกคอ, เหมือนเชือก
พระเจ้าและยาไม่มีความปรานีต่อเขา
ยาพิษเข้าสู่เลือดของเขา, และเผาไหม้ลำคอของเขา
พอแล้ว, เขาอยู่ห่างจากบ้านไกลมาก

วันวัยหนุ่มของฉันที่สูญเปล่าไปกับคนเห็นแก่ตัว
ที่วิ่งหนีจากสิ่งที่คุณต้องเผชิญ
ฉันบินไปไกลที่สุดเท่าที่จะไปได้
เวลาของคุณกำลังจะหมดลง
และฉันอยู่ห่างจากบ้านไกลมาก

นอนบนเตียง, คุณนอนบนเตียง
กอดความเจ็บปวดเหมือนกำลังกลั้นหายใจ
ฉันอธิษฐานว่าคุณจะหลับ, หลับเหมือนก้อนหิน
คุณอยู่ข้างๆฉัน
แต่คุณอยู่ห่างจากบ้านไกลมาก

เสื้อคลุมโรงพยาบาลไม่เคยพอดีเหมือนที่ควรจะเป็น
เราตะโกนใส่พยาบาล, ไม่ได้ช่วยอะไร
มอร์ฟีนเพิ่มเติม, คำพูดสุดท้ายที่คุณครางออกมา
ในที่สุดฉันก็แน่ใจ
ว่าคุณไม่ไกลจากบ้าน

VIEW ORIGINAL LYRICS