(หนึ่ง, สอง, สาม, อ่า)

หลังจากล้างตัวที่เหนื่อยล้าออกมา
ก็เปิดทีวีที่น่าเบื่ออีกครั้ง
ข่าวที่ไม่น่าสนใจในวันนี้ก็
พูดด้วยคำที่ไม่เข้าใจอีกแล้ว

เรื่องที่สำคัญที่สุดคืออะไรนะ
มีหลายสิ่งที่อยากทำ แต่ก็ถูกเวลาไล่ตามตลอด
มีสถานที่มากมายในโลกนี้
แต่ไม่มีที่ให้พักผ่อนใจสบายๆ รอบตัวเลย

แค่ยืดขาแล้วนอนลง
ตาก็ไม่หลับ
แม้จะหลับตาแน่นๆ อีกครั้ง
ก็ยังนอนหลับโดยไม่มีความฝัน
ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา หายใจสั้นๆ
ความมึนงงชั่วครู่
วันหนึ่งที่ไม่มีความหมาย
สุดท้ายก็ซ้ำอีกครั้ง

การทะเลาะที่ไม่สิ้นสุด
ถอนหายใจที่ไม่มีจบ
หาวที่ยืดยาว
ประสาทที่คมกริบ คำพูดที่เป็นมีด
เบื่อหน่ายกับทุกสิ่งนี้

วันที่แทรกตัวเข้าไปในห้องมืด
มีใครสักคนหันมามองฉันบ้างไหม
วันนี้ที่ผ่านไปอย่างยากลำบาก
ฉันยิ้มกี่ครั้ง มันเป็นความจริงใจหรือเปล่า

ภาพลักษณ์ที่จมอยู่ในความคิดของฉันมันตลก
เด็กน้อยที่มีความกังวลมากมาย
แค่ทำสิ่งที่ต้องทำให้ถูกต้อง
ไม่มีใครเข้าใจใจที่ว่างเปล่าของฉัน
ภาพลักษณ์ที่รู้แค่ยิ้มผ่านไป
ฉันไม่ชอบเลย

แค่ยืดขาแล้วนอนลง
ตาก็ไม่หลับ
แม้จะหลับตาแน่นๆ อีกครั้ง
ก็ยังนอนหลับโดยไม่มีความฝัน
ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมา หายใจสั้นๆ
ความมึนงงชั่วครู่
วันหนึ่งที่ไม่มีความหมาย
สุดท้ายก็ซ้ำอีกครั้ง

ทุกคนมีความสุขยกเว้นฉัน มันน่าสงสัยจริงๆ
หรือว่าฉันยังเป็นเด็กที่ไม่รู้จักซ่อนความรู้สึก
ทุกคนซ่อนตัวตนในหน้ากาก
ค่อยๆ ชินกับคำว่าเหงา

VIEW ORIGINAL LYRICS