คาลิเมรา เอ คาลิสเปรา
เมื่อยามเย็นมาเยือน
ตะโกนจากปาก
คำอธิษฐานสุดท้าย
ลูกปัดของโรซาริโอ
ยี่สิบสี่กัปปะ
ขอให้ข้าถูกสาป
ที่ข้าไม่สามารถทำได้
ความโกรธของข้ามากเกินไป
เมื่อมันไหลลงบนใบหน้า
หยดสุดท้ายของพิษ
จากกระติกน้ำของข้า
เธอลงมาอย่างรวดเร็ว
ในคืนของข้า
ต้านลมแห้งนี้
กระดูกหัก
กลิ่นเหม็นของชุมชน
และการต่อสู้ที่ไม่มีใครยอมรับ
ยกเว้นในความมืดแล้ว
ควันของพาเนตต้า
ม่วงเหมือนกระดาษสีน้ำเงิน
น้ำตาลของอัลเฟตต้า
การวิ่งและไฟกระพริบ
เธอมองเป็นยามเฝ้า

ถึงเวลาต้องไปแล้ว
และไม่หวนกลับ
ตามรอยเท้า
ถูกหรือผิด
แต่ยังไงก็ทำไปแล้ว
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ
และข้าอาจน้อยกว่าคนอื่น
ขอให้ข้าเผาในไฟ
สำหรับทุกความผิดพลาดที่ข้าไม่ให้อภัยตัวเอง

ถึงเวลาต้องไปแล้ว
และไม่หวนกลับ
ตามรอยเท้า
ถูกหรือผิด
แต่ยังไงก็ทำไปแล้ว
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ
และข้ายังน้อยกว่าคนอื่น
ขอให้ข้าเผาในไฟ
สำหรับทุกความผิดพลาดที่ข้าไม่ให้อภัยตัวเอง
ให้อภัย, ข้าแพ้-

ข้าคือพระวรสารนอกคัมภีร์
ข้าล่องลอยอีกครั้ง
ในท่ามกลางความวุ่นวายนี้
บนโกลโกธานี้
ข้าฝันร้ายมากกว่าฝันดี
และทุกวันด้วยตาเปิด
ใช่, แม้แต่ตอนเที่ยง
แม้มีดวงอาทิตย์รอบตัว
มันตีแรง
ข้าไปและไม่กลับ
ถูกตัดสินประหารชีวิต
ข้าถือในมือ
หน้าของพระคัมภีร์นี้
ภาพของปีศาจ
ก่อนความพ่ายแพ้
ล่อลวงข้าสามครั้ง
ทำเหมือนปีศาจ
ข้าล่องลอยในทะเลทราย
ทะเลที่ไม่เปิด
ข้าตกลงในเหว
แต่มันถูกเขียนไว้ทั้งหมด
ข้าไม่ใช่ผู้ถูกเลือก
ข้าคือผู้พ่ายแพ้

ถึงเวลาต้องไปแล้ว
และไม่หวนกลับ
ตามรอยเท้า
ถูกหรือผิด
แต่ยังไงก็ทำไปแล้ว
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ
และข้ายังน้อยกว่าคนอื่น
ขอให้ข้าเผาในไฟ
สำหรับทุกความผิดพลาด
ที่ข้าไม่ให้อภัยตัวเอง

ถึงเวลาต้องไปแล้ว
และไม่หวนกลับ
ตามรอยเท้า
ถูกหรือผิด
แต่ยังไงก็ทำไปแล้ว
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ
และข้ายังน้อยกว่าคนอื่น
ขอให้ข้าเผาในไฟ
สำหรับทุกความผิดพลาด
ที่ข้าไม่ให้อภัยตัวเอง, ให้อภัย, ให้อภัย

ถึงเวลาต้องไปแล้ว
ถึงเวลาต้องไปแล้ว
และไม่หวนกลับ
ถึงเวลาต้องไปแล้ว

VIEW ORIGINAL LYRICS