โน้ตและท่อนฮุคได้ฝังอยู่ในผิวหนังของคนทั้งสองแล้ว
ร่างกายของเธอปล่อยไอร้อนแบบแอฟริกา เขาดูเหมือนจระเข้

แซ็กโซโฟนเล่นอย่างเต็มที่เหมือนนักปั่นจักรยานที่หนีไป
และเพลงก็เดินหน้าต่อไป จมลึกลงในอากาศมากขึ้นเรื่อยๆ

คนทั้งสองยังคงเต้นต่อไป จากเธอมีความหอมของอาณานิคม
ที่มาถึงเขาเหมือนจากร้านขายของชำสมัยก่อน
ที่เปิดประตูต้อนรับฤดูใบไม้ผลิ

มีคนในบริเวณนั้นเริ่มจาม
พัดลมเพดานหมุนอย่างแรงจากเพดานที่เหนื่อยล้า
แซ็กโซโฟนถูกสะกดจิตด้วยการเคลื่อนไหวของเธอ
เสียงยางและสี จากเขาเป็นเสียงหนัง

แสงไฟส่องไปที่ใบหน้าของแคชเชียร์ที่ดูเหมือนชาวปักกิ่ง
ที่สูบบุหรี่เมนทอล คนอื่นๆ จามโดยไม่มีเจตนา
และเพลงก็เดินหน้าอย่างสง่างาม วงดนตรีเริ่มต้นขึ้นและบินขึ้น

นักดนตรีเป็นหนึ่งเดียวกับเพดานและพื้น
มีเพียงมือกลองในเงามืดที่มองด้วยสายตาไม่พอใจ
คนทั้งสองเต้นอย่างเก่ง แคชเชียร์คนใหม่มาแทนที่คนแรก
คนนี้มีตาเหมือนหมาป่าและเคี้ยวลูกอมอลาสก้า

เพลงนั้นยังคงดำเนินต่อไป เป็นเพลงที่พูดและไม่พูด
วงดนตรีโยกเยกเหมือนต้นปาล์มหน้าทะเลที่เคารพ

คนทั้งสองรู้ดีว่าต้องการไปถึงที่ไหน

ตัวละครที่ห้าลังเลก่อนจะจาม
แล้วก็หายไปในความว่างเปล่า

มันเป็นโลกของผู้ใหญ่ ที่ทำผิดพลาดอย่างมืออาชีพ

VIEW ORIGINAL LYRICS