ในความสุขของงานเลี้ยง
ฉันลืมคำพูดที่ยังคงก้องอยู่ในหัวของฉัน
คำพังเพยที่ทำให้เชื่อว่าชีวิตนั้นสวยงาม
น้ำตาเล็กน้อยที่ปกคลุมเสน่ห์ของฉัน

บางครั้งอยู่คนเดียวในห้อง
ฉันนับชั่วโมงและความทรงจำที่เหลืออยู่
จมอยู่ในความมืดก่อนที่งานเลี้ยงจะจบลง
ฉันกลัวที่จะจากไป เห็นดนตรีจบลง

ถ้าเราเต้นวอลซ์ในจังหวะที่เศร้า
ครั้งสุดท้ายแล้วเราจะออกจากฟลอร์
ฉันอยากหยุดเข็มนาฬิกาอย่างน้อยจนถึงฤดูใบไม้ผลิ

หลงอยู่ในเขาวงกต
ฉันกลัวว่าจะไม่พบทางออก
ดนตรีเข้ามาครอบงำจนถึงปลายนิ้ว
ฉันสั่นทุกครั้งที่คุณสัมผัสสายหนึ่ง

ถ้าเราเต้นวอลซ์ในจังหวะที่เศร้า
ครั้งสุดท้ายแล้วเราจะออกจากฟลอร์
ฉันอยากหยุดเข็มนาฬิกาอย่างน้อยจนถึงฤดูใบไม้ผลิ

ถ้าเราเต้นวอลซ์ในจังหวะที่เศร้า
ครั้งสุดท้ายแล้วเราจะออกจากฟลอร์
ฉันอยากหยุดเข็มนาฬิกาอย่างน้อยจนถึงฤดูใบไม้ผลิ

คืนจะยาวนานมาก
ฉันนับชั่วโมงที่ฉันใช้เวลาในเงามืด
สำเร็จในการหยุดเข็มนาฬิกา
เราอยู่ในฤดูใบไม้ผลิ

VIEW ORIGINAL LYRICS