แก้วสองใบที่ว่างเปล่าและเสียงดังข้างนอก
เราอาศัยอยู่ในทางเดิน
เธอหลบอยู่ในฉากปลอมนี้
เราหลีกเลี่ยงกันเหมือนคนข้างนอก

งั้นจับหัวฉันไว้ ตราบเท่าที่เรายังทำได้
และบอกฉันว่ามันสายเกินไป ฉันจะยอมรับ
หรือบอกฉันว่าทุกอย่างดี ว่าเราไม่มีที่สิ้นสุด ว่าเราไม่ตาย
งั้นจับหัวฉันไว้ ตราบเท่าที่เรายังทำได้

ห้องสองห้องที่ว่างเปล่าซึ่งสะท้อนเสียงดังเกินไป
เราอาศัยอยู่ในความไม่ลงรอยกัน

บนตู้เย็นมีรูปของเราก่อนหน้านี้
สีเดียวที่เหลืออยู่บนพื้นหลังสีขาว
อยู่ข้างๆ ของขวัญจากแม่ของเธอ
ฉันสงสัยว่าฉันสมควรได้รับมันจริงๆ หรือเปล่า

งั้นจับหัวฉันไว้ ตราบเท่าที่เรายังทำได้
และบอกฉันว่ามันสายเกินไป ฉันจะยอมรับ
หรือบอกฉันว่าทุกอย่างดี ว่าเราไม่มีที่สิ้นสุด ว่าเราไม่ตาย
บอกว่าเราสองคน ว่าเราจะรอดอีกครั้ง

ว่าเรามีทางเลือก บอกฉันว่าเธอผิด
ว่าเธอต้องการมัน พยายามอีกครั้ง

งั้นจับหัวฉันไว้ ตราบเท่าที่เรายังทำได้
และบอกฉันว่ามันสายเกินไป ฉันจะยอมรับ
หรือบอกฉันว่าทุกอย่างดี ว่าเราไม่มีที่สิ้นสุด ว่าเราไม่ตาย
งั้นจับหัวฉันไว้ งั้นจับหัวฉันไว้ ตราบเท่าที่เรายังทำได้

VIEW ORIGINAL LYRICS