ฉันโกรธตั้งแต่วินาทีแรก
เดินวนเป็นวงกลม
คืนนี้จะยาวนาน

และฉันก้าวเข้าไปในเงามืด
โดยไม่เคยพบเธออีกเลย
บนทางเดินเปียกฝน ฝนที่ตกหนัก
ใต้ดวงจันทร์แห่งโศกนาฏกรรม

และฉันก้าวเข้าไปในเงามืด
กลางคืนฉันวิ่ง แต่ไม่เหมือนเดิม
กลางคืนฉันวิ่ง แต่ฉันจมดิ่ง
เธอได้พบสิ่งมหัศจรรย์อื่นหรือยัง?

บนทางเดินเปียกฝน
รางน้ำที่อุดตัน
กำแพงที่มีดอกมะลิ
รูปถ่ายของเธอซีดจาง

มันจบแล้ว
เท้าของฉันเปียก
แขนที่ไร้เจ้าของ
บนกำแพง ชื่อของเธอเป็นสีแดงเข้ม

บนทางเดินเปียกฝน
รางน้ำที่อุดตัน
กำแพงที่มีดอกมะลิ
ใต้ดวงจันทร์ฤดูร้อน ดอกไม้ทั้งหมดเหี่ยวเฉา
ไม่มีเธอ ฤดูหนาวกลับมาอีกครั้ง

ใต้ต้นป็อปลาร์
มุมที่เท้าของฉันเปื้อน
ฉันกลับมาเสมอ
ใต้ฝนฤดูร้อน
ความเศร้าเดิม

และลมพัดเธอไปเหมือนถอนเสา
รอยแยกที่หยุดนิ่งเหมือนน้ำตาของคนแก่
แต่แสงไฟดับลงใต้ฝีเท้าของคนอิจฉา
ฉันเร่งฝีเท้า

และเสียงของเธอก้องกังวาน
แม้ไม่มีสัญญาณ แม้ไม่มีเหตุผล
กลิ่นหอมของเธอที่แสร้งทำเป็นกลิ่นลม
กลิ่นหอมของเธอที่หว่านทางออก

และฉันรู้แค่ว่าฉันไม่รู้
ทำไมชีวิตถึงพรากเธอไปจากฉัน
ใครต้องการให้เธอไม่อยู่
ให้เธอไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป

บนทางเดินเปียกฝน
รางน้ำที่อุดตัน
กำแพงที่มีดอกมะลิ
รูปถ่ายของเธอซีดจาง

มันจบแล้ว
เท้าของฉันเปียก
แขนที่ไร้เจ้าของ
บนกำแพง ชื่อของเธอเป็นสีแดงเข้ม

บนทางเดินเปียกฝน
รางน้ำที่อุดตัน
กำแพงที่มีดอกมะลิ
ใต้ดวงจันทร์ฤดูร้อน
ดอกไม้ทั้งหมดเหี่ยวเฉา
ไม่มีเธอ ฤดูหนาวกลับมาอีกครั้ง

ใต้ต้นป็อปลาร์
มุมที่เท้าของฉันเปื้อน
ฉันกลับมาเสมอ
ใต้ฝนฤดูร้อน
ความเศร้าเดิม

VIEW ORIGINAL LYRICS