(บางที, คุณรู้ไหม, ฉันอาจจะตาย)

บางที, คุณรู้ไหม, ฉันอาจจะตาย, บางทีคุณอาจจะคิดถึงฉัน
คุณเหมือนยาพิษ, ฉันไม่รู้ว่าจะกลับมาไหม
บางที, คุณรู้ไหม, ฉันอาจจะตาย, บางทีคุณอาจจะคิดถึงฉัน
อิสระในท้องฟ้าและนั่นคือที่ที่ฉันจะบินไป

ฉันมีปมแน่นในลำคอเหมือนเป็นเนคไท
ฉันอยู่บนเส้นทางที่ดี, แต่แล้วฉันก็หลงทาง
อย่ากลับมาอีก, แม้ว่าฉันจะพังทลาย
เวลาหมดแล้ว, แต่ตอนนี้อย่าบอกฉันว่า, "อยู่ต่อ"
ฉันเต็มไปด้วยความกังวลและไม่รู้จะทำอย่างไร
ฉันบอกลาคุณที่สถานี, ฉันรู้ว่าฉันจะตาย

ทุกคืนที่กลายเป็นวัน, จะมีพระอาทิตย์ตกใหม่
สำหรับทุกสิ่งที่ฉันมี, เวลาจะพามันไป
ฉันตื่นอยู่ในคืนที่มีความว่างเปล่ารอบตัว
ความคิดในหัว, พับกระดาษตอนรุ่งอรุณแม้จะอยู่คนเดียว

และเมื่อคุณจากไป, คุณจะอยู่บนเส้นทางอื่น
เดินตรงไปข้างหน้าถ้าฉันไม่ใช่ของคุณอีกต่อไป
ฉันมีสุสานของความทรงจำ, คิดถึงดวงตาของคุณ
คุณที่ถอดเสื้อผ้าฉัน, น้ำตาบนกระดาษ, คุณไม่โทรหาฉัน
พับกระดาษที่ฉันทำคนเดียวเมื่อคุณไม่ตอบ
ชีวิตของฉันสิ้นสุดแล้ว, แต่ตอนนี้อยู่ต่อ
ฉันเต็มไปด้วยความกังวลและไม่รู้จะทำอย่างไร
ฉันบอกลาคุณที่สถานี, ฉันรู้ว่าฉันจะตาย

ทุกคืนที่กลายเป็นวัน, จะมีพระอาทิตย์ตกใหม่
สำหรับทุกสิ่งที่ฉันมี, เวลาจะพามันไป
ฉันตื่นอยู่ในคืนที่มีความว่างเปล่ารอบตัว
ความคิดในหัว, พับกระดาษตอนรุ่งอรุณ

ทุกคืนที่กลายเป็นวัน, จะมีพระอาทิตย์ตกใหม่
สำหรับทุกสิ่งที่ฉันมี, เวลาจะพามันไป
ฉันตื่นอยู่ในคืนที่มีความว่างเปล่ารอบตัว
ความคิดในหัว, พับกระดาษตอนรุ่งอรุณแม้จะอยู่คนเดียว

(พับกระดาษตอนรุ่งอรุณ)
(พับกระดาษตอนรุ่งอรุณ)

VIEW ORIGINAL LYRICS