E sto nella Sad

ลูคามีอายุสิบห้าปี, เขาไม่เหมือนคนอื่น
เขาพูดกับแม่ของเขาแม้ว่าเธอจะไม่อยู่แล้ว
เกิดในเมืองใหญ่, เขาฝันที่จะกระโดดลงมา
ทุกครั้งที่เขามองลงมาจากที่สูง
แต่ชีวิตที่แสนสวยงามนี้ช่างน่ารำคาญ

ไวโอล่ามักจะเครียดเสมอ, มีลูกชายสามคน
เธอหลับตาและฝันถึงมหาวิทยาลัย
กลางคืนเธอล้างจานเพื่อให้ผ่านไปได้
ขณะที่เพื่อนของเธอเต้นรำในคลับ
แต่ชีวิตที่แสนสวยงามนี้ช่างน่ารำคาญ

ไอ้พวกปีศาจที่ฉันรู้สึกในหัว
ไม่ใช่ความอ่อนแอที่จะหวังมากขึ้นอีกนิด
ในโลกที่กำลังจะสิ้นสุด
การอยู่ดีกว่าเป็นการอยู่ที่แย่น้อยลง
แต่ชีวิตที่แสนสวยงามนี้ช่างน่ารำคาญ

เจนนี่อยู่ที่สี่แยก, เธอหัวเราะน้อยมาก
ในดวงจันทร์เธอพยายามมองเห็นพระเจ้า
เธอหางานไม่ได้, เพราะร่างกายของเธอ
มีประโยคหนึ่งในจดหมายลาตาย
"แต่ชีวิตที่แสนสวยงามนี้ช่างน่ารำคาญ"

มานูมีตาแหลม, เขาใช้ยาโดยไม่บอกใคร
พวกเขาขังเขาไว้ในชุมชน
เขาเงียบเสมอ, สูบบุหรี่พันมวน
หวังว่าพรุ่งนี้เขาจะไม่ฆ่าตัวตาย
แต่ชีวิตที่แสนสวยงามนี้ช่างน่ารำคาญ

ไอ้พวกปีศาจที่ฉันรู้สึกในหัว
ไม่ใช่ความอ่อนแอที่จะหวังมากขึ้นอีกนิด
ในโลกที่กำลังจะสิ้นสุด
การอยู่ดีกว่าเป็นการอยู่ที่แย่น้อยลง
แต่ชีวิตที่แสนสวยงามนี้ช่างน่ารำคาญ

ขับรถโดยไม่เปิดไฟในพายุ
ตื่นขึ้นบนเตียงในโรงพยาบาล
เก็บทุกอย่างไว้ข้างในจนระเบิด
มันเจ็บ, มันเจ็บ, มันเจ็บ
ถ้าคุณต้องการทำลายชีวิตจริงๆ
คุณต้องเริ่มต้นใหม่จากศูนย์
มันเจ็บ, มันเจ็บน้อยลง

ไอ้พวกปีศาจที่ฉันรู้สึกในหัว
ไม่ใช่ความอ่อนแอที่จะหวังมากขึ้นอีกนิด
ในโลกที่กำลังจะสิ้นสุด
การอยู่ดีกว่าเป็นการอยู่ที่แย่น้อยลง
แต่ชีวิตที่แสนสวยงามนี้ช่างน่ารำคาญ
แต่ชีวิตที่แสนสวยงามนี้ช่างน่ารำคาญ

VIEW ORIGINAL LYRICS