มันเริ่มจะกระชั้นชิดแล้ว
ฉันพลาดการเข้าร่วมคลับของคนอายุยี่สิบเจ็ดไปอย่างชัดเจน
ขับรถด้วยความเร็วร้อยแปดสิบผ่านเมือง
เดินทรงตัวเมาอยู่บนหลังคา
ตื่นทั้งสัปดาห์
เหล้าพันขวด
แต่แล้วคืนวันศุกร์แรกก็มาถึง
ที่เราต้องเข้านอนแต่หัวค่ำ
เพื่อให้มีอะไรทำในวันเสาร์
นั่นคือจุดเริ่มต้น, แค่สุดสัปดาห์ที่ผ่อนคลาย
ง่ายๆ สบายๆ, แล้วก็มาถึงบรันช์วันอาทิตย์แรก
การเที่ยวคู่รักครั้งแรก, ความเป็นผู้ใหญ่ที่ตั้งใจให้ดูตลก
ต่อต้านการปะทุ, สนับสนุนความสบาย
มันเริ่มต้นอย่างไร้เดียงสา, ด้วยค่ำคืนเล่นเกม
แต่จบลงด้วยการพูดคุยเรื่องการลงทุนที่มีความเสี่ยง

สักวันมันจะสายเกินไป
ที่จะจากไปเร็วเกินไป
สักวันฉันจะแก่เกินไป
แก่เกินไปที่จะตายหนุ่ม
แต่ฉันพยายามแล้ว
ฉันพยายามจริงๆ
พยายามจริงๆ, เชื่อฉันเถอะ
ฉันพยายามแล้ว
แต่บางทีอาจไม่ดีพอ

คนแรกย้ายไปอยู่นอกเมือง
เพราะลูกๆ, ย่านที่ดีกว่า
แต่ก็ดีที่มันได้ผล, เราไม่ได้เจอกันนานแล้ว
งานปิ้งย่างครั้งแรก, งานแต่งงาน, งานเลี้ยงรุ่น, การชิมไวน์
หล่อดีบุกในวันสิ้นปี, ใบเสร็จแทนบ้องพลาสติก
ครั้งแรกที่เชียร์ทีมบาเยิร์นในระดับนานาชาติ
แล้วก็ไม่ไกลจากถนนแฟนคลับ
ไม่พูดเรื่องการเมืองอีก, เพราะเราจะทะเลาะกันอีก
และเพื่อนตลอดชีวิตกลายเป็นคนรู้จักในอดีต

สักวันมันจะสายเกินไป
ที่จะจากไปเร็วเกินไป
สักวันฉันจะแก่เกินไป
แก่เกินไปที่จะตายหนุ่ม
แต่ฉันพยายามแล้ว
ฉันพยายามจริงๆ
พยายามจริงๆ, เชื่อฉันเถอะ
ฉันพยายามแล้ว
แต่บางทีอาจไม่ดีพอ

อา, และตอนนี้ฉันเกือบจะสามสิบแล้ว
ถ้าช่วงที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันผ่านไปแล้วล่ะ
ใครจะรู้, บางทีฉันอาจมีวิกฤตวัยกลางคน
บางทีฉันอาจแค่รู้สึกอิจฉานิดหน่อย
บางทีฉันก็แอบอยากมีบ้านเล็กๆ ในสวน
บางทีวันหนึ่งฉันอาจไม่คิดถึงเวทีเล็กๆ อีกต่อไป
บางทีฉันอาจอยากลองทำเรื่องไร้สาระทั้งหมดนี้
บางทีมันอาจไม่แย่ขนาดนั้น
ช่วงที่เหลือของชีวิตฉัน

VIEW ORIGINAL LYRICS