กำแพงที่ผู้พยากรณ์เขียนไว้
กำลังแตกร้าวตามรอยต่อ
บนเครื่องมือแห่งความตาย
แสงแดดส่องสว่างเจิดจ้า
เมื่อทุกคนถูกฉีกขาด
ด้วยฝันร้ายและความฝัน
จะไม่มีใครวางพวงมาลัย
เมื่อความเงียบกลบเสียงกรีดร้อง

ความสับสนจะเป็นคำจารึกของฉัน
ขณะที่ฉันคลานไปตามทางที่แตกร้าวและพังทลาย
ถ้าเราทำได้ เราทุกคนจะนั่งพักและหัวเราะ
แต่ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้
ใช่ ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้
ใช่ ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้

ระหว่างประตูเหล็กแห่งโชคชะตา
เมล็ดพันธุ์แห่งกาลเวลาได้ถูกหว่าน
และรดน้ำด้วยการกระทำของผู้ที่
รู้และเป็นที่รู้จัก
ความรู้เป็นเพื่อนที่อันตราย
หากไม่มีใครกำหนดกฎเกณฑ์
ชะตากรรมของมนุษยชาติทั้งหมด, ฉันเห็น
อยู่ในมือของคนโง่

กำแพงที่ผู้พยากรณ์เขียนไว้
กำลังแตกร้าวตามรอยต่อ
บนเครื่องมือแห่งความตาย
แสงแดดส่องสว่างเจิดจ้า
เมื่อทุกคนถูกฉีกขาด
ด้วยฝันร้ายและความฝัน
จะไม่มีใครวางพวงมาลัย
เมื่อความเงียบกลบเสียงกรีดร้อง

ความสับสนจะเป็นคำจารึกของฉัน
ขณะที่ฉันคลานไปตามทางที่แตกร้าวและพังทลาย
ถ้าเราทำได้ เราทุกคนจะนั่งพักและหัวเราะ
แต่ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้
ใช่ ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้
ใช่ ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้
ร้องไห้ ร้องไห้
ใช่ ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้
ใช่ ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้
ใช่ ฉันกลัวว่า พรุ่งนี้ ฉันจะร้องไห้
ร้องไห้

VIEW ORIGINAL LYRICS