เราทั้งสองจะไปอยู่ที่บริตตานี
เพื่อที่จะตั้งรกราก
นั่นคือสิ่งที่ลัวก์บอกแซลลี่
มันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน
แล้วพวกเขาตัดสินใจ
ที่จะออกจากปารีสไปยังกิมแปร์เล
เหนือกำแพงของฮาดเรียน
ที่นั่นดูเหมือนจะเป็นที่อยู่อาศัยที่ดี
ความฝันของเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
คือการเป็นนักเดินเรือ
ขณะที่เธอตามเขาไปด้วยความรัก
เพื่อไม่ให้พวกเขาต้องแยกจากกัน
ความฝันของเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
คือการเป็นนักเดินเรือ
ที่ประตูบ้าน, แซลลี่และลัวก์กอดกัน
และพวกเขาก็ได้จากไป

มันผ่านไปแล้วหนึ่งปีที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน
พวกเขาได้ย้ายบ้าน
ไม่เคยมีครั้งใดที่พวกเขาเสียใจ
หรือมองย้อนกลับไป
ในระหว่างนั้นลัวก์หางานทำบนเรือประมงลาก
ตอนนี้เขามั่นใจ
ว่าการเป็นนักเดินเรือคืออาชีพที่ดีที่สุด
แต่แซลลี่, ไม่รู้จักใคร
เธอรู้สึกถูกทอดทิ้ง
เธอใช้เวลาวันๆ อยู่คนเดียว
และวันๆ ก็ดูเหมือนกัน
แต่แซลลี่ไม่รู้จักใคร
เธอรู้สึกถูกทอดทิ้ง
โดยที่อยู่คนเดียว
เธอเบื่อและใช้เวลาวันๆ ในการร้องไห้

ดังนั้นเมื่อปีผ่านไป
แซลลี่เสียใจมากขึ้น
ที่ต้องออกจาก
เพื่อนและชีวิตที่ผ่านมาของเธอ
ดังนั้นเมื่อลัวก์กลับมา
เธอตัดสินใจที่จะพูดคุยกับเขา
แต่เขาไม่สนใจคำพูดของเธอ
และกลับไปทำงาน
เธอถูกแบ่งแยกระหว่างความเจ็บปวด
และความรักที่เธอมีต่อเขา
แต่ความเจ็บปวดของเธอมีมากกว่า
ดังนั้นมันไม่สามารถดำเนินต่อไปได้
ใช่, เธอถูกแบ่งแยกระหว่างความเจ็บปวด
และความรักที่เธอมีต่อเขา
แต่โดยที่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียว
แซลลี่เริ่มเหนื่อย
เธอจึงได้จากไป

เธอถูกแบ่งแยกระหว่างความเจ็บปวด
และความรักที่เธอมีต่อเขา
แต่ความเจ็บปวดของเธอมีมากกว่า
ดังนั้นมันไม่สามารถดำเนินต่อไปได้
ใช่, เธอถูกแบ่งแยกระหว่างความเจ็บปวด
และความรักที่เธอมีต่อเขา
แต่โดยที่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียว
แซลลี่เริ่มเหนื่อย
เธอจึงได้จากไป

VIEW ORIGINAL LYRICS