จากความเงียบ จากราตรี
เสียงกล่อมจากที่ไกล
ร้องไห้ จำได้ไหมครั้งแรกที่ร้องไห้
พี่ชายของเธอยืนอยู่ข้างๆ
และลูกชายที่รักของฉันมากมาย
ร้องเพลงกล่อม แม่อยู่ใกล้ๆ
วันที่ไร้เดียงสา ดวงตาที่ไร้เดียงสา
ความอิจฉาขโมยชีวิตพี่ชายของเธอไป
กลับบ้านมาพร้อมกับจิตใจที่ถูกฆ่า

ทิ้งฝันร้ายไว้บนหมอน
นอนเถิด

วิญญาณยอมจำนนวิญญาณของเธอ
หัวใจของเธอไม่สมบูรณ์
เพื่อความรัก แต่ความรักเดินจากไป
ถูกโยนเข้าสู่ความมืด
ถูกประทับตราด้วยเครื่องหมาย
แห่งความอับอายของคาอิน

จากสวนแห่งแสงของพระเจ้า
สู่ความเวิ้งว้างของราตรี
นอนเถิด นอนเถิด

VIEW ORIGINAL LYRICS